Στο ανατολικό τμήμα του ιστορικού κέντρου του Αμμάν δεσπόζει το καλοδιατηρημένο αρχαίο ρωμαϊκό θέατρο της πόλης. Πρόκειται για ένα οικοδόμημα του 2ου αιώνα π.Χ. που χτίστηκε κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Αντώνιου Πίου (138-161 μ.Χ.) στην τότε Φιλαδέλφεια, τη σημαντική πόλη της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας που αντιστοιχεί με το σημερινό Αμμάν.

Αξιοθέατο της ρωμαϊκής εποχής με εκπληκτική θέα

Κάτω από την αρχαία νεκρόπολη της Αλεξάνδρειας, δυτικά του ιστορικού κέντρου και αρκετά κοντά στο Σεραπείο της Αλεξάνδρειας βρίσκονται οι Κατακόμβες του Κομ ελ Σουκάφα. Το όνομά τους μεταφράζεται από τα αραβικά ως “Τύμβος από Θραύσματα” και σχετίζεται με την παράδοση του σπασίματος των αγγείων με τα οποία οι επισκέπτες του ταφικού συγκροτήματος έφερναν φαγητό και κρασί στους νεκρούς.

Η διάσημη γέφυρα Στάνλευ δεσπόζει στον ομώνυμο κόλπο των ακτών της αιγυπτιακής μεγαλούπολης. Ουσιαστικά πρόκειται για μία προέκταση του παραλιακού περιπάτου της Αλεξάνδρειας που επεκτείνεται ανάμεσα στα 2 άκρα του κόλπου συνδέοντας τις γειτονιές Στάνλευ και Σίντι.

Ένα “σήμα κατατεθέν” της Αλεξάνδρειας με όμορφη αρχιτεκτονική

Περίπου 5 χιλιόμετρα ανατολικά του ιστορικού κέντρου της Αλεξάνδρειας βρίσκεται ο ζωολογικός κήπος της πόλης. Η ιδέα για την ίδρυση του κήπου και τα πρώτα βήματα της δημιουργίας του ξεκίνησαν το 1916, ενώ επίσημα λειτουργεί από το 1956.

Μια ελληνική ιδιοκτησία

Στο ιστορικό κέντρο της Άγκρα, κοντά στο τζαμί του 17ου αιώνα, Jama Mosque, το κόκκινο Φρούριο της Άγκρα, αλλά και σχεδόν δίπλα στον σιδηροδρομικό σταθμό Agra Fort βρίσκεται ο Ινδουιστικός Ναός που είναι αφιερωμένος στον θεό Σίβα. Σύμφωνα με την παράδοση, ο ναός ήταν καλυμμένος από ασήμι και ιδρύθηκε από τον ίδιο το Σίβα, ενώ αποτελεί ένα σημαντικό προσκύνημα πιστών της Ινδουιστικής θρησκείας.

Ιστορικός ναός αφιερωμένος σε μια από τις κύριες θεότητες του Ινδουισμού

Η Βυρωνική Εταιρεία Μεσολογγίου έχει ως σκοπό την ανάδειξη του λόρδου Βύρωνα, της ζωής και της τέχνης του, αλλά και πολλών άλλων φιλελλήνων που ξόδεψαν περιουσίες, χρόνο, κόπο αλλά θυσίασαν και τις ζωές τους βοηθώντας στην ελληνική Επανάσταση του 1821. Στεγάζεται στον επάνω όροφο του σπιτιού του λόρδου Βύρωνα, στην Ιερή Πόλη του Μεσολογγίου.

Η παραλία Κόστα ντελ Σολ είναι μία από τις μεγαλύτερες και διασημότερες παραλιακές περιοχές της Ευρώπης. Καλύπτει μεγάλο μέρος της περιοχής της Ανδαλουσίας και πολλές πόλεις, ενώ κατά την ακτογραμμή έχουν δημιουργηθεί τουριστικές περιοχές με μεγάλα ξενοδοχεία και πολύ καλά εστιατόρια. Δε λείπουν βέβαια και εστιατόρια με παραδοσιακή ανδαλουσιανή κουζίνα, με πολλά θαλασσινά και τοπικό κρασί, καθώς και μπαρ όπου μπορείτε να παραγγείλετε και τάπας.

Το 1855 η οικογένεια Λόρινγ και Ερέντια αγόρασαν μία έκταση με ελιές, αμυγδαλιές και λεμονιές με σκοπό να κάνουν ένα τεράστιο κήπο με εξωτικά φυτά, καθώς τα ταξίδια τους ήταν πολύ συχνά. Το 1911 το κτήμα αγοράστηκε από μία οικογένεια από το Μπιλμπάο, οι οποίοι συνέχισαν να το επεκτείνουν προσθέτοντας ακόμη περισσότερα φυτά. Το 1990 αγοράστηκε από το δημόσιο και αφού έκλεισε μέχρι το 1994 για να γίνουν διάφορες εργασίες ανάπλασης, ξανάνοιξε και πλέον είναι ένας χώρος όπου κανείς μπορεί να επισκεφθεί είτε για να θαυμάσει τη φύση είτε για διδακτικούς λόγους.

Βρίσκεται στην περιοχή Σόχο της Μάλαγα, στις όχθες του, κατά κανόνα ξερού, ποταμού Γκανταλμεντίνα. Άνοιξε το 2003 και στεγάζεται σε ένα χώρο πολύ άνετο και συγκαταλέγεται στα πιο σημαντικά μουσεία σύγχρονης τέχνης της Ευρώπης. Έχει 400 έργα που έχουν δοθεί ως δάνεια από ιδιωτικές συλλογές. Δίνεται έμφαση σε έργα από το 1950 έως σήμερα καλλιτεχνών από τη βόρεια Αμερική. Πολύ συχνά γίνονται εκθέσεις σύγχρονων Ισπανών καλλιτεχνών στο χώρο περιοδικών εκθέσεων. Επίσης, πραγματοποιούνται σεμινάρια, διαλέξεις και καλλιτεχνικά εργαστήρια για όλες τις ηλικίες.

Η οδός Μαρκές ντε Λάριος είναι ο πιο γνωστός δρόμος της Μάλαγα. Έχει πεζοδρομηθεί και στα αριστερά και τα δεξιά του μπορείτε να δείτε πλήθος γνωστών καταστημάτων. Θεωρείται ότι είναι ο πέμπτος πιο ακριβός δρόμος της Ισπανίας. Έχει πάρει το όνομά του από τον ντε Λάριος, τον άνθρωπο ο οποίος προώθησε την ανάπτυξη της βιομηχανίας υφασμάτων στην πόλη. Στην οδό είχε στηθεί το άγαλμά του, αλλά το 1931 οι κάτοικοι είχαν πετάξει το άγαλμα και είχαν ανεβάσει άγαλμα εργάτη στη βιομηχανία υφασμάτων.