Περίπου 5 χιλιόμετρα ανατολικά του ιστορικού κέντρου της Αλεξάνδρειας βρίσκεται ο ζωολογικός κήπος της πόλης. Η ιδέα για την ίδρυση του κήπου και τα πρώτα βήματα της δημιουργίας του ξεκίνησαν το 1916, ενώ επίσημα λειτουργεί από το 1956.

Μια ελληνική ιδιοκτησία

Κάτω από την αρχαία νεκρόπολη της Αλεξάνδρειας, δυτικά του ιστορικού κέντρου και αρκετά κοντά στο Σεραπείο της Αλεξάνδρειας βρίσκονται οι Κατακόμβες του Κομ ελ Σουκάφα. Το όνομά τους μεταφράζεται από τα αραβικά ως “Τύμβος από Θραύσματα” και σχετίζεται με την παράδοση του σπασίματος των αγγείων με τα οποία οι επισκέπτες του ταφικού συγκροτήματος έφερναν φαγητό και κρασί στους νεκρούς.

Η Βυρωνική Εταιρεία Μεσολογγίου έχει ως σκοπό την ανάδειξη του λόρδου Βύρωνα, της ζωής και της τέχνης του, αλλά και πολλών άλλων φιλελλήνων που ξόδεψαν περιουσίες, χρόνο, κόπο αλλά θυσίασαν και τις ζωές τους βοηθώντας στην ελληνική Επανάσταση του 1821. Στεγάζεται στον επάνω όροφο του σπιτιού του λόρδου Βύρωνα, στην Ιερή Πόλη του Μεσολογγίου.

Η διάσημη γέφυρα Στάνλευ δεσπόζει στον ομώνυμο κόλπο των ακτών της αιγυπτιακής μεγαλούπολης. Ουσιαστικά πρόκειται για μία προέκταση του παραλιακού περιπάτου της Αλεξάνδρειας που επεκτείνεται ανάμεσα στα 2 άκρα του κόλπου συνδέοντας τις γειτονιές Στάνλευ και Σίντι.

Ένα “σήμα κατατεθέν” της Αλεξάνδρειας με όμορφη αρχιτεκτονική

Το μουσείο ιδρύθηκε το 1979 από το ίδρυμα Γουλανδρή, καθώς η Άνδρος είναι η γενέτειρα του Βασίλη Γουλανδρή. Αρχικά στο μουσείο εκθέτονταν έργα του ανδριώτη καλλιτέχνη Μιχάλη Τόμπρου, και έργα από την προσωπική συλλογή του Βασίλη και Ελίζας Γουλανδρή. Το 1986 λόγω μεγάλου ενδιαφέροντος δημιουργήθηκε και νέα πτέρυγα στην οποία παρουσιάζονται περιοδικές εκθέσεις έργων κάποιου σημαντικού καλλιτέχνη ή έργα κάποιας σημαντικής περιόδου της τέχνης.

Το Ναυτικό Μουσείο Άνδρου ιδρύθηκε το 1972. Ήταν πολύ λογικό να δημιουργηθεί ένα τέτοιο μουσείο στην Άνδρο, καθώς οι Ανδριώτες είναι κατά κύριο λόγο ναυτικοί. Το κτίριο στο οποίο στεγάζεται το μουσείο έχει γίνει δωρεά από το Δημήτριο Ράλλια το 1957. Η συλλογή των εκθεμάτων περιλαμβάνει τοπικές παραδοσιακές ενδυμασίες, παλιά ναυλοσύμφωνα, ασφαλιστήρια συμβόλαια του Ανδριακού Συνεταιρισμού, ναυτικά ημερολόγια Ανδριωτών ναυτικών, λιθογραφίες καραβιών και πολλά ακόμη εκθέματα που αναδεικνύουν τη ναυτική ιστορία του νησιού από το 1750 μέχρι και σήμερα.

Kadoorie Synagogue ονομάζεται η Συναγωγή της εβραϊκής κοινότητας στο Πόρτο της Πορτογαλίας και είναι η μεγαλύτερη συναγωγή στην Ιβηρική Χερσόνησο. Η λέξη Kadoorie σημαίνει συντριβάνι της ζωής. Ξεκίνησε τη λειτουργία της το 1938 μετά από την πρωτοβουλία του ιδρυτή της του Αrtur Barros Basto, ενός στρατιωτικού που ασπάστηκε τον Ιουδαϊσμό. Όταν λοιπόν διαπιστώθηκε πως οι λίγοι αρχικά εβραίοι του Πόρτο έπρεπε να μετακινηθούν στη Λισσαβώνα για όλα τα ζητήματα θρησκευτικού περιεχομένου, αποφασίστηκε η ίδρυση της Kadoorie Synagogue.

Περίπου 800 μέτρα από το βορειοδυτική χερσόνησο του Κόλπου του Ακαπούλκο βρίσκεται το νησάκι Ροκέτα. Πρόκειται για μια μικρή ηφαιστειογενή βραχονησίδα που έχει κηρυχθεί προστατευόμενη φυσική περιοχή και είναι διάσημη για τις εξαιρετικές παραλίες και την πλούσια βλάστηση.

Ένα γραφικό αξιοθέατο που προσεγγίζεται με καραβάκι

Το 1855 η οικογένεια Λόρινγ και Ερέντια αγόρασαν μία έκταση με ελιές, αμυγδαλιές και λεμονιές με σκοπό να κάνουν ένα τεράστιο κήπο με εξωτικά φυτά, καθώς τα ταξίδια τους ήταν πολύ συχνά. Το 1911 το κτήμα αγοράστηκε από μία οικογένεια από το Μπιλμπάο, οι οποίοι συνέχισαν να το επεκτείνουν προσθέτοντας ακόμη περισσότερα φυτά. Το 1990 αγοράστηκε από το δημόσιο και αφού έκλεισε μέχρι το 1994 για να γίνουν διάφορες εργασίες ανάπλασης, ξανάνοιξε και πλέον είναι ένας χώρος όπου κανείς μπορεί να επισκεφθεί είτε για να θαυμάσει τη φύση είτε για διδακτικούς λόγους.

Βρίσκεται στην περιοχή Σόχο της Μάλαγα, στις όχθες του, κατά κανόνα ξερού, ποταμού Γκανταλμεντίνα. Άνοιξε το 2003 και στεγάζεται σε ένα χώρο πολύ άνετο και συγκαταλέγεται στα πιο σημαντικά μουσεία σύγχρονης τέχνης της Ευρώπης. Έχει 400 έργα που έχουν δοθεί ως δάνεια από ιδιωτικές συλλογές. Δίνεται έμφαση σε έργα από το 1950 έως σήμερα καλλιτεχνών από τη βόρεια Αμερική. Πολύ συχνά γίνονται εκθέσεις σύγχρονων Ισπανών καλλιτεχνών στο χώρο περιοδικών εκθέσεων. Επίσης, πραγματοποιούνται σεμινάρια, διαλέξεις και καλλιτεχνικά εργαστήρια για όλες τις ηλικίες.