Το κάστρο Πεντεσκούφι, ή αλλιώς Καστέλλι Πεντεσκούφι χτίστηκε από τους Φράγκους το 1205 ακριβώς απέναντι από τον Ακροκόρινθο. Ο τελευταίος βυζαντινός άρχοντας Λέων Σγουρός κρατούσε τον Ακροκόρινθο και οι Φράγκοι, όταν θέλησαν να τον νικήσουν έχτισαν το κάστρο Πεντεσκούφι, έτσι ώστε να πιέσουν και να ανακόψουν τον ανεφοδιασμό του Ακροκορίνθου. Αρχικά δεν πολιόρκησαν τον Ακροκόρινθο με πολύ πίεση και ο ανεφοδιασμός συνεχιζόταν, κάνοντας την αντίσταση του Λέοντα Σγουρού αποτελεσματική, αλλά το 1208 η σκληρή πολιορκία των Φράγκων οδήγησε το Σγουρό σε απόγνωση και τελικά σε αυτοκτονία.

Το Ιστορικό και Λαογραφικό μουσείο Κορίνθου ιδρύθηκε με σκοπό να προωθήσει τις τοπικές φορεσιές και έθιμα της ευρύτερης περιοχής. Το κτίριο είναι τριώροφο και στους δύο κάτω ορόφους θα δείτε τοπικές φορεσιές, ανδρικές και γυναικείες καθώς και αντικείμενα καθημερινής χρήσης, εργαλεία και τα πάντα σχετικά με τον αγροτικό βίο της περιοχής. Ο τρίτος όροφος προορίζεται για περιοδικές εκθέσεις και εκπαιδευτικά προγράμματα και είναι επισκέψιμος και από άτομα με αναπηρία.

Η διώρυγα της Κορίνθου ενώνει τον Κορινθιακό κόλπο με το Σαρωνικό κόλπο. Έχει κατασκευαστεί στον Ισθμό της Κορίνθου, λίγο πιο ανατολικά από την πόλη. Η ιδέα της διώρυγας είχε ξεκινήσει από τον αρχαίο κόσμο, μάλιστα ο Νέρωνας είχε ξεκινήσει το έργο με σχέδια του Ιούλιου Καίσαρα και του Καλιγούλα. Μέχρι τότε χρησιμοποιούνταν η δίολκος, μία πέτρινη οδός όπου ανέβαιναν εμπορεύματα και μικρά πλοία και δούλοι τα μετέφεραν στην άλλη άκρη, έτσι ώστε να αποφευχθεί ο γύρος της Πελοποννήσου. Με το θάνατο του Νέρωνα το έργο ανέλαβε ο Ηρώδης ο Αττικός αλλά τελικά το εγκατέλειψε.

Η Αρχαία Κόρινθος έχει υπάρξει μία από τις σημαντικότερες πόλεις της αρχαίας Ελλάδας. Ήταν πόλη που κατοικήθηκε από τη νεολιθική εποχή και πολλοί Φοίνικες έμειναν στην πόλη, γεγονός που φαίνεται από τη λατρεία στο Μελίκαρτο, εξελληνισμένο όνομα του φοινικικού Μελκάρθ. Κατά τους περσικούς πολέμους ήταν μία από τις μεγαλύτερες ελληνικές δυνάμεις, με το μεγαλύτερο στόλο μετά τον αθηναϊκό. Ο πελοποννησιακός πόλεμος ξεκίνησε με αφορμή την κόντρα των Κορινθίων με τους Αθηναίους για εμπορικούς λόγους.

Το αρχαιολογικό μουσείο Κορίνθου είναι ένα κτίριο που βρίσκεται στο χώρο της Αρχαίας Κορίνθου στη βόρεια πλαγιά του Ακροκορίνθου. Χτίστηκε το 1931-1932 και το 1950 προστέθηκε μία ακόμη πλευρά στο ανατολικό τμήμα του. Τα εκθέματα ξεκινούν από την προϊστορική περίοδο μέχρι και τη βυζαντινή περίοδο με εκθέματα ξεχωριστά από την περιοχή. Είναι ανοιχτό καθημερινά.

Το όρος Όλυμπος της Εύβοιας βρίσκεται στο κέντρο του νησιού, πολύ κοντά στην Ερέτρια. Έχει ύψος 1.172 μέτρα και η βλάστησή του είναι κατά κύριο λόγο από έλατα και πεύκα. Ο αέρας είναι πολύ καθαρός, αλλά έχει κρύο και ομίχλη κατά κύριο λόγο. Υπάρχουν μονοπάτια για αναβάσεις και μπορείτε να τα ακολουθήσετε και να θαυμάσετε τη φύση και το τοπίο.

Η Ιερά Μονή Αγίου Γεωργίου βρίσκεται πολύ κοντά την Ερέτρια, σε μια κατάφυτη περιοχή από πεύκα, ελιές και πολλά φυτά. Το μοναστήρι έχει χτιστεί πάνω σε ερείπια παλαιοχριστιανικού ναού, αλλά οι τοιχογραφίες έχουν καταστραφεί λόγω φωτιάς την περίοδο της Τουρκοκρατίας. Η μονή αναφέρεται συχνά ως "ΑΡΜΑ" και θεωρείται ότι προέρχεται από την ημερομηνία που αναγράφεται στην επιγραφή της εισόδου, όμως είναι λάθος, καθώς η ημερομηνία αναγραφής είναι ΖΡΜΕ, δηλαδή 7145 χρόνια από κτίσεως κόσμου.

Το Πεζονήσι της Ερέτριας, γνωστό και ως "Νησί των Ονείρων", πρόκειται για ένα πολύ μικρό νησί στο οποίο από την Ερέτρια κάποιος μπορεί να πάει περπατώντας. Βρίσκεται στην προέκταση του λιμανιού από την απέναντι μεριά του λιμένα και οι παραλίες του είναι γαλανές και πεντακάθαρες. Τη δεκαετία του '70, '80 και αργότερα λειτουργούσε ξενοδοχείο και εστιατόρια, αλλά τα τελευταία χρόνια οι εγκαταστάσεις έχουν εγκαταλειφθεί. Υπάρχουν σκέψης ενοικίασης των εγκαταστάσεων και του νησιού σε ιδιώτη, ή αξιοποίησή τους από τη δημοτική αρχή.

Το μουσείο της Ερέτριας λειτουργεί από το 1991 και παρουσιάζει με εξαιρετικό τρόπο την ιστορία της πόλης από τα προϊστορικά χρόνια έως και τη ρωμαϊκή εποχή. Από τα διασημότερα εκθέματα του μουσείου είναι ο μικρός πήλινος Κένταυρος, που βρέθηκε στο νεκροταφείο του Λευκαντίου και είναι η αρχαιότερη αναπαράσταση του μυθικού αυτού πλάσματος.

Το αρχαίο θέατρο της Ερέτριας είναι ίσως το σημαντικότερο αξιοθέατο της πόλης. Βρίσκεται στα δυτικά της πόλης και σύμφωνα με τα ευρήματα η ημερομηνία κατασκευής του τοποθετείται στις αρχές του 5ου π.Χ. αιώνα, μετά την περσική εισβολή και άκμασε τον 4ο π.Χ. αιώνα. Για το κοίλο του θεάτρου δε χρησιμοποιήθηκε η φυσική πλαγιά αλλά κατασκευάστηκε τεχνητός λόφος με επιχωμάτωση. Όταν πρωτοχτίστηκε, η σκηνή έμοιαζε με ανάκτορο, ενώ κατά την περίοδο της ακμής του, τον 4ο αιώνα π.Χ. επεκτάθηκε και πήρε τη σημερινή του μορφή.