Χτισμένη σε ύψωμα 220 μέτρων πάνω από τον Αδάμαντα βρίσκεται η Πλάκα, η πρωτεύουσα της Μήλου. Πρόκειται για έναν από τους γραφικότερους οικισμούς των Κυκλάδων, με τα πλακόστρωτα δρομάκια και τα ολόλευκα ασβεστωμένα σπιτάκια με τη χαρακτηριστική κυκλαδίτικη αρχιτεκτονική να συνθέτουν μία μοναδική εικόνα. Ιδρύθηκε το 1800 μετά την καταστροφή της παλιάς Χώρας και οφείλει το όνομά της στο γεγονός ότι χτίστηκε σε μία εντελώς επίπεδη τοποθεσία. Πάνω από την Πλάκα δεσπόζει το Ενετικό Κάστρο του 13ου αιώνα, που προσφέρει μία μοναδική θέα σε ένα από τα ωραιότερα ηλιοβασιλέματα του Αιγαίου.

Άρρηκτα δεμένη με τη γενικότερη ιστορική πορεία του νησιού, η μεταλλευτική δραστηριότητα ξεκίνησε στη Μήλο κατά τη νεολιθική εποχή, το 8000 π.Χ. Χάρη στην ηφαιστειακή προέλευση του νησιού, το έδαφος της Μήλου διαθέτει έναν μοναδικό ορυκτό πλούτο και στο πέρασμα των αιώνων αναπτύχθηκε σε σημαντικό βαθμό η εξόρυξη και εμπορία τους για διάφορες χρήσεις, όπως θείο, καολίνη, αλουνίτη, τραχείτη κ.ά. Το Μεταλλευτικό Μουσείο της Μήλου άνοιξε τις πύλες του το 1998 στον Αδάμαντα, σε ένα διώροφο κτίριο.

Το Αρχαιολογικό Μουσείο της Μήλου βρίσκεται στην πρωτεύουσα του νησιού Πλάκα και στεγάζεται σε ένα νεοκλασικό κτίριο του 19ου αιώνα, που αποτελεί έργο του Γερμανού αρχιτέκτονα Ερνστ Τσίλλερ και λειτουργεί ως μουσείο από το 1985. Στα εκθέματά του περιλαμβάνονται κυρίως ευρήματα της προϊστορικής εποχής με ευρήματα από την αρχαία πόλη της Φυλακωπής, αλλά και διάφορα άλλα ευρήματα της γεωμετρικής, αρχαϊκής, κλασικής και ελληνιστικής περιόδου, προερχόμενα από τον οικισμό Κλήμα, που υπήρξε το κέντρο του νησιού.

Πρόκειται για ένα ιδιαίτερο ταφικό μνημείο που χρονολογείται από την εποχή των πρώτων χριστιανών. Οι Κατακόμβες Μήλου αποτελούν το αρχαιότερο παλαιοχριστιανικό μνημείο της Ελλάδας, γεγονός που έκανε την Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία να ανακηρύξει τη Μήλο “Ιερό Νησί” το 2009.

Πολύ κοντά στο παραθαλάσσιο χωριό Κλήμα, βρίσκονται τα ερείπια της ομώνυμης αρχαίας πόλης που αποτέλεσε το πρώτο λιμάνι του νησιού. Η πόλη χτίστηκε από Δωριείς προερχόμενους από τη Σπάρτη γύρω στο 1100 π.Χ. Σήμερα σώζονται οι δύο ακρόπολεις του οικισμού στο λόφο του Προφήτη Ηλία και στο Πυργάκι, τμήματα του αρχαίου τείχους και το ρωμαϊκό θέατρο, που διατηρείται σε πολύ καλή κατάσταση. Στην περιοχή επίσης βρέθηκε και το διάσημο άγαλμα της Αφροδίτης της Μήλου.

Χωρίς αμφιβολία ένας από τους σημαντικότερους λόγους που η Μήλος βρίσκεται ψηλά στις προτιμήσεις των επισκεπτών είναι οι παραλίες της. Συνολικά οι ακτές του νησιού φιλοξενούν περίπου 70 ακρογιαλιές, με καταγάλανα νερά και μοναδικά ηφαιστειακά τοπία. Μερικές από τις πιο φημισμένες είναι:

Η πρωτεύουσα της Σκύρου είναι χτισμένη αμφιθεατρικά γύρω από το βυζαντινό κάστρο, όπου υπήρχε κατά την αρχαιότητα η ακρόπολη. Πρόκειται για μία πανέμορφη πόλη με ιδιαίτερη αρχιτεκτονική που, παρότι θυμίζει την παραδοσιακή αιγαιοπελαγίτικη, διαθέτει κάποια ντόπια στοιχεία που τη διαφοροποιούν, με τα σπίτια του χωριού να είναι χτισμένα κολλητά το ένα στο άλλο όπου σε παλιότερες εποχές δημιουργούσαν έναν τείχος προστασίας από τους πειρατές. Η Χώρα διασχίζεται από τη λεγόμενη “Μεγάλη Στράτα”, από την οποία ξεκινούν όλα τα πλακόστρωτα, ελικοειδή καλντερίμια.

Στην ανατολική πλευρά του νησιού βρίσκονται εντυπωσιακές σπηλιές, ανάμεσα σε απόκρυμνα βράχια που πέφτουν στη θάλασσα. Από τις πιο γνωστές είναι η Πεντεκάλη και η Διατρυπτή, οι οποίες μαγεύουν τους επισκέπτες με τους χρωματισμούς που δημιουργούνται από τα τοιχώματα των βράχων, τους σταλακτίτες τους και τα νερά των βυθών τους. Η Πεντεκάλη είναι η μεγαλύτερη και η Διατρυπτή έχει σχήμα Γ και δύο εισόδους. Η επίσκεψη στις σπηλιές αυτές μπορεί να γίνει μόνο με χαμηλή βάρκα ή με κάποιο από τα καΐκια που ξεκινούν από τη Λιναριά και κάνουν το γύρο του νησιού.

Σκύρος παραλίες ενός “γνήσιου προορισμού”

Με τις ρίζες στις στην αρχαιότητα και τις διονυσιακές τελετές, η Αποκριά στη Σκύρο αποτελεί αναμφίβολα το σημαντικότερο πολιτιστικό γεγονός και ταυτόχρονα μία αφορμή για επίσκεψη στο νησί. Εκτός από τις θεατρικές παραστάσεις και τα λαϊκά γλέντια που στήνονται, ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει το έθιμο κατά το οποίο οι κάτοικοι μεταμορφώνονται σε "Κορέλες" και "Φράγκους".