Στο δυτικό τμήμα της πόλης βρίσκεται το Ρωμαϊκό ωδείο της Πάτρας. Ανεγέρθηκε το 170 π.Χ. μία δεκαετία νωρίτερα από την ανέγερση του Ηρωδείου των Αθηνών. Σύμφωνα μάλιστα με τον Παυσανία, η διακόσμηση και η μεγαλοπρέπειά του μπορεί να συναγωνιστεί την αρτιότητα του μεγάλου ωδείου των Αθηναίων. Το ωδείο ήταν συνέχεια της αγοράς και εντός αυτού φιλοξενούνταν το επιβλητικό άγαλμα του Απόλλωνα. Με το πέρασμα των αιώνων σεισμοί πόλεμοι και κατακτητές κατέστρεψαν το κτίσμα το οποίο καταπλακώθηκε από χώμα και άλλα υλικά που άφησαν ορατό μόνο ένα μικρό τμήμα του.

Είναι η κεντρικότερη πλατεία της πόλης. Το αρχικό όνομά της ήταν Πλατεία Όθωνος, όμως η κοινή της ονομασία ήταν Καλαμογδάρτη καθώς εκεί βρισκόταν η οικία της ομώνυμης οικογένειας. Όταν στο βασιλικό θρόνο βρισκόταν ο Γεώργιος Α' έλαβε το όνομά του. Το 1902 δεντροφυτεύτηκε κατά το μεγαλύτερο μέρος της και ανέκαθεν αποτελούσε χώρο συγκεντρώσεων πολιτικού και άλλου ενδιαφέροντος, αλλά και τόπο εορτασμών και άλλων εκδηλώσεων. Το 1875 η φήμη της πλατείας εκτοξεύθηκε λόγω του τεράστιου κόστους των σιντριβανιών που φτιάχτηκαν σε αυτή.

Πρόκειται για μία καλωδιωτή γέφυρα μήκους περίπου 2,9 χιλιομέτρων που συνδέει την πόλη του Ρίου στην Πελοπόννησο με την πόλη του Αντιρρίου στη Στερεά Ελλάδα. Περνά πάνω από το στενότερο σημείο του Κορινθιακού Κόλπου αποτελώντας ένα έργο πνοής για τη Δυτική Ελλάδα, καθώς συμβάλει στην ανάπτυξη και διευκολύνει την κυκλοφορία, που μέχρι πρότινος γινόταν μόνο με φέρρυ μποτ.

Πρόκειται για τον αρχαίο οικισμό της Σαντορίνης που ιδρύθηκε το 9ο αιώνα π.Χ. και δεσπόζει στο Μέσα Βουνό σε υψόμετρο 385 μέτρων. Οι πρώτοι κάτοικοι ήταν Δωριείς και το όνομα της προέρχεται από τον Θήρα που θεωρείται ο θεμελιωτής του οικισμού. Η περιοχή της αρχαίας θήρας ανασκάφηκε από Γερμανούς αρχαιολόγους μεταξύ 1895 και 1902 αλλά και από το γνωστό αρχαιολόγο Ν. Ζαφειρόπουλο την περίοδο 1961-1982. Αποτέλεσμα των ερευνών ήταν να έρθουν στο φως μνημεία που παρουσιάζουν τεράστιο ενδιαφέρον και αναρίθμητα άλλα ευρήματα που φιλοξενούνται στο αρχαιολογικό μουσείο της πόλης.

Τα Φηρά είναι το κεντρικότερο και πλέον πολυσύχναστο σημείο του νησιού. Βρίσκονται στην αρχή της Καλντέρας (υποθαλάσσιος κρατήρας) και έχουν καταπληκτική θέα προς όλη την έκταση που εκτείνεται αυτή. Μπορείτε να απολαύσετε τον καφέ σας στην πλατεία Θεοτοκόπουλου, να περιηγηθείτε στα στενά παραδοσιακά σοκάκια και να θαυμάσετε την αρχιτεκτονική της καθολικής εκκλησίας και τις αγιογραφίες του ορθόδοξου ναού.

Το Ουφίτσι είναι το πιο σημαντικό και δημοφιλές μουσείο της Φλωρεντίας. Ιδρύθηκε το 1560 και σχεδιάστηκε από τον αρχιτέκτονα Giorgio Vasari κατά την περίοδο εξουσίας του Κόσιμο των Μεδίκων (Cosimo de' Medici),του πρώτου Μέγα Δούκα της Τοσκάνης. Είναι κτισμένο σε σχήμα πετάλου και εκτείνεται από την Piazza della Signoria μέχρι τον ποταμό Αρνό. Σκοπός του ήταν να στεγάσει τα γραφεία της διοίκησης όπως δηλώνει και το όνομα του. Από την αρχή όμως οι Μεδίκοι παραχώρησαν ορισμένες αίθουσες του τρίτου ορόφου για να στεγαστούν τα πρώτα αντικείμενα τέχνης της συλλογής τους.

Στο Αρχαιολογικό Μουσείο Ναυπλίου στεγάζονται εκθέματα από ανασκαφές της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας, της Αρχαιολογικής Εταιρείας και των ξένων Αρχαιολογικών Σχολών καθώς και δωρεές (Γλυμενοπούλου, Νικάνδρου). Στεγάζεται σε ένα μνημειακό, διώροφο, κτήριο στο ιστορικό κέντρο του Ναυπλίου. Ο χώρος της μόνιμης έκθεσης του μουσείου έχει συνολική επιφάνεια 580 τ.μ. και καταλαμβάνει τον πρώτο και το δεύτερο όροφο.

Το 1784, ο Μεγάλος Δούκας της Τοσκάνης, Pietro Leopoldo, μετέτρεψε τη μονή του San Matteo και το μοναστήρι του San Niccolò di Cafaggio για να στεγάσει την Πινακοθήκη, ώστε οι μαθητές του γειτονικού Accademia delle Belle Arti (Ακαδημία Καλών Τεχνών) να μπορούν να μελετήσουν τα σπουδαία έργα. Σήμερα η πλειοψηφία των επισκεπτών θέλει απλά να δει τον Δαβίδ του Μιχαήλ Αγγέλου.

Το μουσείο Μπαρτζέλο έχει μια αξιόλογη συλλογή γλυπτών της Αναγέννησης και άλλων έργων τέχνης. Το κτίριο είναι ένα εντυπωσιακό Palazzo (del Bargello), ένα οχυρό με ισχυρές πολεμίστριες που περιβάλλουν την αυστηρή του πρόσοψη. Ξεκίνησε το 1255, ως το κτίριο της έδρας του Capitano del Popolo και αργότερα του Podestà και του Συμβουλίου της Δικαιοσύνης. Το 1574, έγινε έδρα για τον καπετάνιο του Δικαστηρίου (αρχηγός της αστυνομίας) και χρησιμοποιήθηκε και ως φυλακή.

Το 1287, με διάταγμα της Δημοκρατίας της Φλωρεντίας, αποφασίστηκε να δημιουργηθεί η Piazza of Santa Maria Novella για κοσμήσει τη νέα εκκλησία που χτιζόταν. Αμέσως, η πλατεία έγινε θέατρο σε φεστιβάλ, τουρνουά και άλλες αθλητικές συναντήσεις. Οι δύο οβελίσκοι του μαρμάρου από Serravezza, κάθε μία τοποθετήθηκε στην κορυφή από τέσσερις χάλκινες χελώνες που φιλοτέχνησε ο Giambologna και συμπληρώνεται με ένα κρίνο της Φλωρεντίας. Στην πλευρά απέναντι από την εκκλησία, η Λότζια του νοσοκομείου San Paolo κτίστηκε στις αρχές του 13ου αιώνα.