Ίσως η πιο πολυφωτογραφημένη και γοητευτική περιοχή της Μυκόνου, η "Μικρή Βενετία" ή Αλευκάντρα, είναι μία γραφική γειτονιά χτισμένη πάνω στη θάλασσα και θυμίζει πολύ τη Βενετία, γεγονός στο οποίο οφείλεται το όνομά της.

Πρόκειται για μία συνοικία που χτίστηκε στα μέσα του 18ου αιώνα και στέγασε οικίες πλούσιων εμπόρων και καπεταναίων. Κομψά και πανέμορφα σπίτια με πολύχρωμα χαγιάτια, παράθυρα, σκάλες και ξύλινους εξώστες, κυριολεκτικά πάνω στη θάλασσα, δίνουν την αίσθηση στον επισκέπτη ότι βρίσκεται στη γνωστή ιταλική πόλη.

Σήμα κατατεθέν της Μυκόνου οι ανεμόμυλοι της, είναι διεθνώς αναγνωρίσιμα, χάρη στις άπειρες φωτογραφίες και καρτ-ποστάλ των επισκεπτών. Στέκουν σ’ ένα ύψωμα, στη συνοικία του Κάστρου στη Χώρα και πρόκειται για επτά τριώροφα οικοδομήματα κυλινδρικού σχήματος, με μικρά παράθυρα και κωνική ξύλινη οροφή.

Είναι γεγονός ότι το σημαντικότερο τουριστικά σημείο της Μυκόνου είναι οι παραλίες της, αφού εκεί περνά η πλειοψηφία των επισκεπτών τη μέρα, αλλά και τη νύχτα του. Αμέτρητες παραλίες, από τις οποίες οι περισσότερες είναι οργανωμένες, ενώ δεν λείπουν και οι ήσυχοι γραφικοί κολπίσκοι, που προσφέρουν ηρεμία και χαλάρωση.

Το κάστρο της Γάνδης ονομάζεται «Χραφενστέην» που σημαίνει στα Ολλανδικά, Κάστρο της Καταμέτρησης. Το παρόν κάστρο χτίστηκε το 1180 από των Φίλιππα της Αλσατίας. Στο σημείο προϋπήρχε ένα ξύλινο κάστρο που πιθανολογείται ότι χτίστηκε των 9ο αιώνα. Το κάστρο αρχικά χρησιμοποιήθηκε ως έδρα του Διοικητή της Φλαμανδίας, μέχρι των 14ο αιώνα. Στην συνέχεια το κάστρο χρησιμοποιήθηκε ως δικαστήριο, φυλακή και τελικά σταδιακά ερημοποιήθηκε. Σπίτια και άλλα κτήρια χτίστηκαν περιμετρικά, ακόμα και στην ίδια την αυλή του κάστρου. Πολλά από τα κτίρια χρησιμοποίησαν πέτρες από τα τείχη του κάστρου.

Το Κάστρο του Αλή Πασά βρίσκεται σε ένα ύψωμα ανάμεσα από τα χωριά Ανθούσα και Αγιά, 5 χιλιόμετρα βόρεια της Πάργας. Πρόκειται για ένα ογκώδες και επιβλητικό κτίριο, που χτίστηκε το 1814 υπό την εποπτεία του Ιταλού μηχανικού Monteleone, με στόχο να αποτελέσει το ορμητήριο του Αλή Πασά κατά την πολιορκία της Πάργας. Το Κάστρο έχει διατηρηθεί σε πολύ καλή κατάσταση, ζωντανεύοντας τις εικόνες της εποχής εκείνης στους επισκέπτες του. Κατά την περιήγησή σας θα δείτε τις υπόγειες δεξαμενές, την πυριταποθήκη και τα δωμάτια του Αλή Πασά, με το τζάκι και τα ερμάρια.

Πάργα παραλίες της Ριβιέρας της Ηπείρου

Εδώ και δεκαετίες η περιοχή της Πάργας που εκτείνεται βορειότερα μέχρι τα Σύβοτα, αποκαλείται ως η “Ριβιέρα της Ηπείρου”. Και αυτό καθόλου άδικα, καθώς διαθέτει η Πάργα παραλίες που βρέχονται από τα καταγάλανα νερά του Ιονίου, ενώ το έντονο ανάγλυφο των ακτών συνδυάζεται με τις επιβλητικές κατάφυτες πλαγιές, δημιουργώντας ένα μαγευτικό τοπίο.

Από την Πάργα υπάρχει δυνατότητα μετάβασης στους Παξούς και στους Αντίπαξους, με κάποιο από τα καραβάκια που πραγματοποιούν καθημερινά ημερήσιες εκδρομές. Πρόκειται για ένα νησιωτικό σύμπλεγμα, που, σύμφωνα με το μύθο, σχηματίστηκε όταν ο Ποσειδώνας πέταξε την την τρίαινά του με δύναμη στην Κέρκυρα, προκειμένου να αποκολλήσει ένα κομμάτι της για να γίνει το ερωτικό του καταφύγιο με τη νηρηίδα Αμφιτρίτη. Καταπράσινα νερά, γραφικά χωριουδάκια, πανέμορφες παραλίες και φιορδ με θαλάσσιες σπηλιές, συνθέτουν το εκπληκτικής ομορφιάς τοπίο των Παξών.

Κάθε χρόνο κατά τον Αύγουστο πραγματοποιούνται πολιτιστικές εκδηλώσεις που κορυφώνονται την παραμονή του Δεκαπενταύγουστου και ανήμερα, τα λεγόμενα Παργινά η Κανάρεια. Οι εκδηλώσεις έχουν τόσο θρησκευτικό, όσο και ιστορικό χαρακτήρα και λαμβάνουν χώρα στο νησάκι της Παναγίας, μπροστά στην πόλη της Πάργας. Στις 14 Αυγούστου ο κόσμος μεταβαίνει στο νησάκι και στήνεται εκεί ένα λαϊκό γλέντι με τοπική παραδοσιακή μουσική.

Ο λεγόμενος "Χορός του Ζαλόγγου" αποτελεί ένα από τα συγκλονιστικότερα περιστατικά της σύγχρονης ιστορίας της χώρας μας. Το 1803, μετά τη συνθήκη που σύναψαν με τον Αλή Πασά, οι Σουλιώτες υποχρεώθηκαν να εγκαταλείψουν τον τόπο τους. Ο Αλή Πασάς όμως, αθέτησε το λόγο του και καταδίωξε τους Σουλιώτες, φτάνοντας μέχρι τη Μονή του Ζαλόγγου, όπου είχαν καταφύγει τα γυναικόπαιδα. Μπροστά στον κίνδυνο της αιχμαλωσίας και των εξευτελισμών, 63 Σουλιώτισσες πραγματοποίησαν μία ομαδική αυτοκτονία, πέφτοντας από το βράχο "Στεφάνι" εν χορώ, αφού πρώτα έριξαν τα βρέφη που είχαν στην αγκαλιά τους.

Χτισμένη σ’ ένα ύψωμα στο νότιο μέρος του νησιού, η Χώρα των Κυθήρων με το Ενετικό της Κάστρο, αποτελούν το σημαντικότερο αξιοθέατο του νησιού. Ο οικισμός είναι χτισμένος σε αιγαιοπελαγίτικο στυλ, ενώ δε λείπουν και τα σπίτια που έχουν επηρεαστεί από την ενετική και αγγλική αρχιτεκτονική.