Η Corniche είναι ένας μεγάλος δρόμος που εκτείνεται σχεδόν 6 χιλιόμετρα από το ξενοδοχείο Sheraton μέχρι το ξενοδοχείο Hilton. Σε όλη την έκταση του δρόμου, δεξιά και αριστερά του υπάρχουν εκτάσεις με πάρκα και συντριβάνια. Ένα άλλο χαρακτηριστικό της Corniche είναι οι βρύσες που συναντά κανείς κάθε τόσο, ενώ οι ουρανοξύστες που υψώνονται μπροστά της, σε συνδυασμό με την αμμώδη παραλία που υπάρχει από την κάτω πλευρά της λεωφόρου, την έχουν καταστήσει ως την πλέον πιο γραφική τοποθεσία στο Άμπου Ντάμπι.

Το Χωριό Πολιτιστικής Κληρονομιάς του Άμπου Ντάμπι βρίσκεται στη μέση της πόλης και πρόκειται για μία έκταση 1.600 τετραγωνικών μέτρων, όπου δίνεται στον επισκέπτη η εικόνα του τρόπου ζωής και των παραδόσεων των Βεδουίνων και άλλων πολιτισμών της περιοχής. Είναι ουσιαστικά μία ζωντανή έκθεση που αφορά τη ζωή των ανθρώπων πριν από την εποχή του πετρελαίου. Ο επισκέπτης εδώ θα δει πλίνθινα σπίτια, ένα παραδοσιακό μουσουλμανικό τέμενος και την παραδοσιακή αγορά. Εδώ μπορείτε να κάνετε βόλτα με μία καμήλα ή να παρακολουθήσετε μία επίδειξη του αθλήματος της ιερακοθηρίας (κυνήγι με γεράκι).

Το εμπορικό κέντρο Marina Mall είναι το μεγαλύτερο εμπορικό κέντρο στο Άμπου Ντάμπι και το πέμπτο μεγαλύτερο της χώρας. Βρίσκεται στη λεωφόρο Corniche και προσφέρει μία υπέροχη θέα στον Περσικό Κόλπο. Από την έναρξη της λειτουργίας του το Μάρτιο του 2001, το Marina Mall έχει επεκταθεί 3 φορές, προκειμένου να έχει τη δυνατότητα να εξυπηρετεί του διαρκώς αυξανόμενους επισκέπτες του, που σήμερα υπολογίζεται ότι φτάνουν τα 1,2 εκατομμύρια μηνιαίως. Διαθέτει περίπου 300 καταστήματα και 4 σούπερ μάρκετ.

Το Τζαμί του Σεΐχη Ζάιντ είναι το μεγαλύτερο τζαμί στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και το όγδοο μεγαλύτερο στον κόσμο. Ιδρυτής του ήταν το πρώτος πρόεδρος της χώρας Ζάιντ μπιν Σουλτάν Αλ Ναγιάν, ο οποίος είναι θαμμένος στην αριστερή πλευρά του τζαμιού. Άνοιξε τις πύλες του το Δεκέμβρη του 2007 και πρόκειται για ένα κτίσμα όπου αραβική και μαυριτανική αρχιτεκτονική έχουν συνδυαστεί άψογα και είναι εμπνευσμένο από το Badshahi τζαμί που βρίσκεται στη Λαχώρη. Το τζαμί είναι αρκετά μεγάλο ώστε να φιλοξενήσει 40.000 προσκυνητές, 9.000 εκ των οποίων στην κεντρική αίθουσα προσευχής.

Αυτή η μαγευτική συναγωγή χτίστηκε το 1355 μετά από ειδική άδεια του Βασιλιά Πέδρο I καθώς η κατασκευή των συναγωγών είχε απαγορευτεί στην Χριστιανική Ισπανία. Το μεγαλύτερο μέρος των Εβραίων του Τολέδο εκδιώχτηκε το 1492. Από τότε μέχρι το 1877 η συναγωγή χρησιμοποιήθηκε ως ερημητήριο, κοινόβιο καθώς και ως στρατώνας. Σήμερα η συναγωγή στεγάζει το μουσείο Σεφάρδι που βρίσκεται λίγα μέτρα πιο δίπλα και λειτουργεί της ίδιες ώρες με τη συναγωγή.

Το κτίριο που στεγάζει την συλλογή των έργων του Ελ Γκρέκο άνηκε των 14ο αιώνα στον τραπεζίτη του Βασιλιά Πέδρο του 1ου. Αργότερα έγινε ιδιοκτησία του Marquis Villena, ενός διάσημου αλχημιστή της εποχής. Τότε το νοίκιασε ο Ελ Γκρέκο και έζησε και μεγαλούργησε, με μικρές διακοπές, για 27 χρόνια. Το σπίτι ήταν ερείπιο όταν αποκαταστάθηκε το 1906 και μετατράπηκε σε μουσείο. Σήμερα το μουσείο και το σπίτι ανήκει στο Ισπανικό κράτος και στεγάζει αρκετούς σημαντικούς πίνακες.

Η εκκλησία του Αγίου Θωμά οφείλει αναμφίβολα την τεράστια φήμη της, στο αριστουργηματικό έργο του Ελ Γκρέκο "Η Ταφή του Κόμητος Οργάθ". Η εκκλησία όμως έχει πλούσιο παρελθών καθώς χτίστηκε των 12ο αιώνα ενώ ανακατασκευάστηκε εξ΄ολοκλήρου των 14ο αιώνα με της χορηγίες του Don Gonzalo Ruiz, του κόμη του Οργάθ, ενός επιφανή πολίτη της πόλης. Ο κόμης πέθανε το 1312 και άφησε λεφτά για φιλανθρωπίες και την επέκταση του ναού. Τα λεφτά δεν χρησιμοποιήθηκαν για τον ναό και μετά από σχεδόν 250 χρόνια ο εφημέριος Andres Nuñez, κέρδισε στα δικαστήρια χρήματα εκ μέρους της εκκλησίας.

Η πλατεία του Ζοκοντόβερ αποτελεί χωρίς αμφιβολία την καρδιά της τουριστικής ζωής της πόλης, με τα καφέ που βρίσκονται στην πλατεία να είναι γεμάτα με κόσμο (κυρίως τουρίστες) που απολαμβάνουν τον καφέ τους ή το ποτό τους με συνοδεία τους παραδοσιακούς ισπανικούς μεζέδες (τάπας). Από το 1465 μέχρι και το 1960 η πλατεία μεταμορφωνόταν σε τυπική αραβική ανοιχτή αγορά στην οποία μπορούσε κανείς να βρει τα πάντα.

Η Σκιάθος δεν έχει κάποια δική της τοπική σπεσιαλιτέ, ωστόσο ο επισκέπτης έχει άπειρες επιλογές γεύσεων και εστιατορίων, από το κλασσικό ελληνικό σουβλάκι μέχρι εστιατόρια που ταξιδεύουν σε γεύσεις της γαλλικής, της αγγλικής, της ισπανικής και της ιταλικής κουζίνας. Εξέχουσα θέση κατέχουν τα φρέσκα ψάρια και θαλασσινά που προσφέρονται σε αφθονία σε όλες τις ταβέρνες του νησιού, οι περισσότερες εκ των οποίων συγκεντρώνονται στην πόλη της Σκιάθου.

Κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, από την πόλη της Σκιάθου ξεκινούν καθημερινά με καραβάκια οι θαλάσσιες διαδρομές για τις απρόσιτες από την ξηρά παραλίες, το γύρο του νησιού, τη Σκόπελο και την Αλόνησσο. Τα Λαλάρια, ο Μικρός Γιαλός και το νησάκι απέναντι από τη Σκιάθο, Τσουγκριάς, είναι μερικές από τις παραλίες που προσεγγίζονται μόνο μέσω θαλάσσης. Ενδιαφέρουσα θαλάσσια διαδρομή προς στο Θαλάσσιο Πάρκο, όπου ζει το προστατευόμενο είδος της μεσογειακής φώκιας, ενώ θα εντυπωσιαστείτε από την ομορφιά της Γαλάζιας Σπηλιάς και δεν αποκλείεται να δείτε δελφίνια να παίζουν γύρω από το πλοίο.