Το μουσείο Ιστορίας και Τέχνης του Μεσολογγίου στεγάζεται σε ένα νεοκλασσικό, διώροφο κτίριο του 1931 το οποίο υπήρξε και το παλιό δημαρχείο της πόλης. Στη συλλογή του μουσείου μπορείτε να δείτε τόσο αυθεντικούς όσο και αντίγραφα πινάκων με αναπαραστάσεις από την ελληνική Επανάσταση, γκραβούρες, νομίσματα, μετάλλια και προτομές. Μπορείτε επίσης να δείτε αντικείμενα και χειρόγραφα του λόρδου Βύρωνα, καθώς και εικόνες από τα δύο του ταξίδια στην Ελλάδα.
Βρίσκεται στα βόρεια του Μεσολογγίου. Είναι μία έκταση 14 στρεμμάτων και είναι το σημείο όπου έχουν ταφεί οι μαχητές της φρουράς της Ιερής Πόλης και του Μεσολογγίου. Στο χώρο έχουν μεταφερθεί και τα οστά του Μάρκου Μπότσαρη. Από το 1859 μέχρι και σήμερα πραγματοποιείται κάθε χρόνο μία πενθιμη πομπή το βράδυ του Λαζάρου και το πρωί των Βαΐων από τον Άγιο Σπυρίδωνα έως το μνημείο των Πεσόντων. Τα αγάλματα που έχουν στηθεί πάνω από τα μνημεία θεωρούνται έργα τέχνης.
Η λιμνοθάλασσα του Μεσολογγίου είναι η μεγαλύτερη της Ελλάδας. Ουσιαστικά έχει δημιουργηθεί από προσχώσεις του ποταμού Αχελώου και το νερό είναι αλμυρό, γεγονός που δημιουργεί τις ιδανικές συνθήκες για αλυκές. Μέσα στη λιμνοθάλασσα υπάρχουν 8 νησιά, πολλά από τα οποία χρησιμοποιήθηκαν και κατά τη διάρκεια της πολιορκίας του Μεσολογγίου και κατά την επανάσταση του 1821 δόθηκαν μάχες επάνω τους. Υπάρχουν ιχθυοτροφεία και παρασκευάζεται χαβιάρι. Η λιμνοθάλασσα προστατεύεται από την γνωστή συνθήκη RAMSAR και αποτελεί περιβαλλοντικό πάρκο και οικοσύστημα.
Οι καταρράκτες της Έδεσσας είναι το πιο χαρακτηριστικό της σημείο στις μέρες μας αλλά δεν ήταν πάντα έτσι. Παλιότερα καλύπτονταν από την πυκνή βλάστηση της περιοχής, η οποία έκανε την πρόσβαση πάρα πολύ δύσκολη. Ο χώρος έχει διαμορφωθεί πάρα πολύ ωραία και μάλιστα, μπορείτε να περπατήσετε ακόμη και πίσω από τον καταρράκτη.
Μόλις 100 χιλιόμετρα από τη Θεσσαλονίκη και 13 από την Αριδαία υπάρχει το χωριό Λουτράκι που κρύβει ένα θαύμα της φύσης, μια εξαιρετική πηγή φυσικών μεταλλικών θερμών υδάτων. Η ευεργετική ιδιότητα των θερμών υδάτων είναι γνωστή αλλά δεν μπορεί κανείς να φανταστεί την χαλάρωση και την γαλήνη που μπορεί να βρει στα Λουτρά του Πόζαρ.
Ο σύλλογος Ποντίων Πιερίας ιδρύθηκε το 1928 και στα χρόνια που υπάρχει έχει στόχο τη διατήρηση της παράδοσης του Πόντου. Το μουσείο δημιουργήθηκε το 1990 και διαθέτει πάνω από 600 αντικείμενα και φορεσιές που βοηθούν τον επισκέπτη να καταλάβει ήθη και έθιμα των Ποντίων της Κατερίνης. Η συλλογή εκτείθεται μόνιμα στο χώρο του συλλόγου και βρίσκεται στο κέντρο της Κατερίνης, πίσω από το δημοτικό πάρκο.
Το Δημοτικό Πάρκο Κατερίνης βρίσκεται στο κέντρο της πόλης και είναι ένα από τα πολύ όμορφα σημεία της. Μπορείτε να κάνετε τον περίπατό σας μέσα στο πράσινο, και ανάμεσα σε σιντριβάνια. Στο πάρκο πάρα πολύ συχνά πραγματοποιούνται φεστιβάλ, καλλιτεχνικές εκδηλώσεις και κινηματογραφικές προβολές.
Το Ελατοχώρι είναι ένα ορεινό χωριό του νομού Πιερίας και είναι το μοναδικό χιονοδρομικό κέντρο του νομού. Είναι χτισμένο σε υψόμετρο 780 μέτρων από την επιφάνεια της θάλασσας και χωρίζεται σε δύο οικισμούς, το Παλιό και το Νέο Ελατοχώρι. Υπάρχει κοντά στο χωριό η πηγή Αγιονέρι, που το νερό της θεωρείται θαυματουργό. Κατά τη διάρκεια της Κατοχής, Γερμανοί εκτέλεσαν 32 κατοίκους του χωριού και στη μνήμη τους έχει ανεγερθεί μνημείο. Το χιονοδρομικό κέντρο βρίσκεται σε υψόμετρο 1400-1800 μέτρων στις πλαγιές των Πιερίων. Στη θέση "Παπά Χωράφι" θα βρείτε αναψυκτήριο και σαλέ.
Εύκολη πρόσβαση, πολλές παροχές, καθαρά κρυστάλλινα νερά, χρυσή αμμουδιά και φόντο το βουνό των Θεών, αυτές είναι οι παραλίες της Πιερίας, με πάνω από 30 χιλιόμετρα ακτογραμμής που περιλαμβάνουν της 16 οργανωμένες παραλίες του νομού. Οι Θεσσαλονικείς ξέρουν την περιοχή εδώ και πολλά χρονιά, όμως τα τελευταία χρόνια την έχουν ανακαλύψει και πολλοί ξένοι επισκέπτες, κυρίως από τα Βαλκάνια αλλά και από την ανατολική και κεντρική Ευρώπη.
Κάστρο από την εποχή της Φραγκοκρατίας
Το κάστρο του Πλαταμώνα χτίστηκε την εποχή της Φραγκοκρατίας στη θέση του αρχαίου Ηρακλείου, πόλης που σύμφωνα με τον περιηγητή του 4ου αιώνα π.Χ. Ψευδο-Σκύλακα, αποτελούσε την πρώτη και νοτιότερη πόλη της Μακεδονίας. Η πρώτη ιστορική καταγραφή της περιοχής ως "Πλαταμώνας" ανάγεται στο 1198 όταν αναφέρθηκε σε χρυσόβουλο του αυτοκράτορα Αλέξιου Κομνηνού Α'.
Η κατασκευή του κάστρου του Πλαταμώνα