Πρόκειται για τον αρχαίο οικισμό της Σαντορίνης που ιδρύθηκε το 9ο αιώνα π.Χ. και δεσπόζει στο Μέσα Βουνό σε υψόμετρο 385 μέτρων. Οι πρώτοι κάτοικοι ήταν Δωριείς και το όνομα της προέρχεται από τον Θήρα που θεωρείται ο θεμελιωτής του οικισμού. Η περιοχή της αρχαίας θήρας ανασκάφηκε από Γερμανούς αρχαιολόγους μεταξύ 1895 και 1902 αλλά και από το γνωστό αρχαιολόγο Ν. Ζαφειρόπουλο την περίοδο 1961-1982. Αποτέλεσμα των ερευνών ήταν να έρθουν στο φως μνημεία που παρουσιάζουν τεράστιο ενδιαφέρον και αναρίθμητα άλλα ευρήματα που φιλοξενούνται στο αρχαιολογικό μουσείο της πόλης.
Μνημεία
Πρόκειται για μία καλωδιωτή γέφυρα μήκους περίπου 2,9 χιλιομέτρων που συνδέει την πόλη του Ρίου στην Πελοπόννησο με την πόλη του Αντιρρίου στη Στερεά Ελλάδα. Περνά πάνω από το στενότερο σημείο του Κορινθιακού Κόλπου αποτελώντας ένα έργο πνοής για τη Δυτική Ελλάδα, καθώς συμβάλει στην ανάπτυξη και διευκολύνει την κυκλοφορία, που μέχρι πρότινος γινόταν μόνο με φέρρυ μποτ.
Στο δυτικό τμήμα της πόλης βρίσκεται το Ρωμαϊκό ωδείο της Πάτρας. Ανεγέρθηκε το 170 π.Χ. μία δεκαετία νωρίτερα από την ανέγερση του Ηρωδείου των Αθηνών. Σύμφωνα μάλιστα με τον Παυσανία, η διακόσμηση και η μεγαλοπρέπειά του μπορεί να συναγωνιστεί την αρτιότητα του μεγάλου ωδείου των Αθηναίων. Το ωδείο ήταν συνέχεια της αγοράς και εντός αυτού φιλοξενούνταν το επιβλητικό άγαλμα του Απόλλωνα. Με το πέρασμα των αιώνων σεισμοί πόλεμοι και κατακτητές κατέστρεψαν το κτίσμα το οποίο καταπλακώθηκε από χώμα και άλλα υλικά που άφησαν ορατό μόνο ένα μικρό τμήμα του.
Το μεσαιωνικό κάστρο της Πάτρας βρίσκεται σε ένα λόφο του Παναχαϊκού όρους σε απόσταση 800 μέτρων από την ακτή. Κατασκευάστηκε από τον Ιουστινιανό κατά τη διάρκεια του δεύτερου μισού του 6ου μ.Χ. αιώνα, επάνω στα ερείπια της αρχαίας ακρόπολης. Τα τείχη του περικλείουν μια έκταση μεγαλύτερη των 22 στρεμμάτων και το οχυρωματικό σύμπλεγμα τάφρων πύργων και προμαχώνων συγκροτούσε μια ιδιαίτερα αποτελεσματική άμυνα για την πόλη έως τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο.
Είναι σίγουρα ένα από τα μνημεία που χωρίς ενδοιασμό θα μπορούσε να χαρακτηριστεί σήμα κατατεθέν της πόλης. Η ακρόπολη του Κάστρου μήκους 65 μέτρων είναι βυζαντινό κτίσμα του οποίου η κατασκευή τοποθετείται στα 1425. Ένα σύμπλεγμα πύργων προμαχώνων και ισχυρών τειχών μπορούσε να εγγυηθεί την αποτελεσματική άμυνα της πόλης που ανέκαθεν είχε να αντιμετωπίσει πλήθος εξωτερικών εχθρών λόγω της στρατηγικής σημασίας της γεωγραφικής της σχέσης.
Το παλάτι του Μιραμπέλ είναι ένας από τους πλέον δημοφιλείς τόπους επίσκεψης στο Σάλτσμπουργκ της Αυστρίας. Ιδρύθηκε το 1606 από τον αρχιεπίσκοπο Wolf Dietrich Raitenau και το αρχιτεκτονικό του ύφος ακολουθεί τη γραμμή του μπαρόκ με επιρροές από γαλλικά και Ιταλικά πρότυπα. Ο επισκέπτης εντυπωσιάζεται από την ποιότητα και τη φινέτσα των γεωμετρικά διαμορφωμένων κήπων που αντλούν τη θεματολογία τους από την την ελληνική μυθολογία και από διάφορους θρύλους της περιοχής.
Το μνημείο του Μενεκράτη χτίστηκε τον 6ο αιώνα π.χ, στη μνήμη του Μενεκράτη, που χάθηκε στη θάλασσα. Αποκαλύφθηκε το 1843 την περίοδο της Αγγλοκρατίας στο νησί αλλά έκτοτε έχει υποστεί σημαντικές φθορές λόγω της έκθεσής του και του εύθρυπτου υλικού του. Το μνημείο του Μενεκράτη βρίσκεται στα όρια του νεκροταφείου που αναπτύχθηκε κατά τους αρχαϊκούς χρόνους στα βόρεια της αρχαίας πόλης και εκτείνεται έξω από τα τείχη, απέναντι από την πύλη του λιμανιού του Αλκινόου.
Το νέο φρούριο της Κέρκυρας (Fortezza Nuova) χτίστηκε πάνω στο λόφο του Αγίου Μάρκου από τους Βενετσιάνους το 16ο αιώνα, για την προστασίας της πόλης αφού πλέον ήταν αδύνατη η ασφάλεια που παρείχε το Παλιό Φρούριο. Η οικοδόμηση του ξεκίνησε το 1576 και ολοκληρώθηκε το 1645, αν και έγιναν αρκετές ανακατασκευές και επεκτάσεις από τότε. Είναι χτισμένο σε δύο επίπεδα προκειμένου να ανταποκρίνεται στο διπλό του ρόλο: την προστασία του λιμανιού και τον έλεγχο της ενδοχώρας.
Ένα αρχιτεκτονικό αριστούργημα της βυζαντινής και της βενετσιάνικης εποχής. Υψώνεται στα ανατολικά της Παλιάς Πόλης το πρώτο φρούριο της Κέρκυρας, το Παλιό φρούριο ή Φορτέτσα (Fortezza), προκειμένου να περιβάλει τη νέα πόλη που έχτισαν οι επιζήσαντες Κερκυραίοι, όταν καταστράφηκε, τον 6ο αιώνα, από τους επιδρομείς η Παλαιόπολη, που βρισκόταν στο Κανόνι. Οι Κερκυραίοι αναζήτησαν νέο τόπο για να ριζώσουν, που θα τους πρόσφερε μεγαλύτερη ασφάλεια. Τον τόπο αυτό τον ανακάλυψαν στο ανατολικό άκρο της σημερινής Παλιάς Πόλης, σε μια απόκρημνη χερσόνησο.
Τo κομψό και εντυπωσιακό παλάτι Μον Ρεπό, με τα μεγάλα ανοίγματα είναι αποικιακού ρυθμού με έντονα ελληνικά και νεοκλασικά στοιχεία. Δεσπόζει στη μέση του κτήματος που βρίσκεται στην Παλαιόπολη, όπου «αναπαύονται» τα ίχνη της αρχαίας πόλης της Κέρκυρας (8ος αι. π.Χ.).