Μνημεία

Ακροναυπλία η ακρόπολη της αρχαίας πόλης του Ναυπλίου

Πρόκειται για μια χερσόνησο του Ναυπλίου που βρίσκεται ανάμερα στο Παλαμήδι και το Μπούρτζι. Η Ακροναυπλία είναι το ιστορικότερο τμήμα της πόλης του Ναυπλίου καθώς αποτελούσε στην αρχαιότητα την ακρόπολη της πόλης. Στην κορυφή του επιβλητικού αυτού βραχώδη σχηματισμού βρίσκονται τα απομεινάρια του κάστρου της Ακροναυπλίας το οποίο μέσα στους αιώνες καταλήφθηκε και ανοικοδομήθηκε από Ρωμαίους, Βυζαντινούς, Φράγκους, Ενετούς και Τούρκους. 

 

Το μνημείο αυτό εγκαταστάθηκε στην πλατεία Βοστανίγια τον Μάιο του 1985 όταν εορτάζονταν η τεσσαρακοστή επέτειος της μεγάλης νίκης του "Πατριωτικού" πολέμου εναντίον των δυνάμεων του Άξονα.Μετά την άρση της πολιορκίας το 1944 το Λένινγκραντ πενθούσε 1.000.000 αμάχους νεκρούς από την πείνα και 300.000 θύματα του μετώπου. Το 1945 το πολύπαθο Λένινγκραντ ήταν η πρώτη πόλη που της απονεμήθηκε ο τίτλος της Ηρωικής Πόλης λόγω της σθεναρής αντίστασης ενάντια στον εχθρό.

Το Πέτερχοφ είναι το θερινό βασιλικό ανάκτορο της τσαρικής οικογένειας που οικοδομήθηκε από τον ιδρυτή της πόλης τον Μεγάλο Πέτρο. Γνωρίζουμε ότι ο μεγάλος τσάρος κατείχε το θρόνο της Ρωσίας από το 1672 έως το 1725. Το 1703 ίδρυσε την Αγία Πετρούπολη και δέκα χρόνια αργότερα μετέφερε την πρωτεύουσα της αυτοκρατορίας εκεί. Στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού οράματος του και αφού είχε προηγηθεί η επίσκεψη του στα ανάκτορα των Βερσαλλιών αποφάσισε να οικοδομήσει στο προάστιο Πέτερχοφ, 30 χιλιόμετρα δυτικά της πόλης, ένα μεγαλοπρεπές ανάκτορο εφάμιλλο αυτών των ηγεμόνων της δυτικής Ευρώπης.

Πρόκειται για το μνημείο που κατασκευάστηκε για να θυμίζει την ιστορική νίκη των Ρώσων απέναντι στις Ναπολεόντιες δυνάμεις. Πήρε το όνομά της από τον τσάρο Αλέξανδρο τον Α’ που ηγήθηκε του θρόνου για 24 χρόνια (1801-1825). Η κατασκευή της στήλης διήρκησε τέσσερα χρόνια (1830-1834) και υπεύθυνος για την ανέγερσή της ήταν ο διάσημος αρχιτέκτονας Αύγουστος Ντε Μοντφεράντ. Είναι η ψηλότερη στο είδος της στήλη σε παγκόσμιο επίπεδο αφού ξεπερνά τα 47,5 μέτρα και διακρίνεται για το χαρακτηριστικό κόκκινο χρώμα που οφείλεται στο είδος του γρανίτη που χρησιμοποιήθηκε για την ανέγερσή της.

Το φρούριο αυτό οικοδομήθηκε το 1703 από τον ιδρυτή της πόλης Μεγάλο Πέτρο και αποτελούσε την αρχική ακρόπολη της Αγίας Πετρούπολης. Το έργο ολοκληρώθηκε πλήρως το 1740 υπό την εποπτεία του διάσημου αρχιτέκτονα Ντομένικο Τρεζίνι. Το κυριότερο χαρακτηριστικό του φρουρίου είναι οι έξι επιβλητικοί προμαχώνες του οι οποίοι αρχικά ήταν ξύλινοι όμως στη συνέχεια ανακατασκευάστηκαν με ισχυρότερα υλικά (πέτρα και σίδερο). Από το 1720 κιόλας το φρούριο χρησίμευε ως βάση της αυτοκρατορικής φρουράς αλλά και ως φυλακή υψίστης ασφαλείας κυρίως για πολιτικούς κρατουμένους.

Το Σαρλότενμπουργκ είναι ένα εντυπωσιακό μπαρόκ παλάτι στη δυτική πλευρά του Βερολίνου. Το κτίριο κάηκε ολοσχερώς το β΄παγκόσμιο πόλεμο αλλά ανακατασκευάστηκε πλήρως.

Είναι το μεγαλύτερο παλάτι στο Βερολίνο, το αρχικό του μέρος κατασκευάστηκε μεταξύ του 1695-1699 ως θερινή κατοικία της Σοφίας Σαρλότ γυναίκας του Φρειδερίκου Γ΄. Το παλάτι σχεδιάστηκε από τον Johann Narimg και επεκτάθηκε λίγο αργότερα όταν ο Φρειδερίκος έγινε βασιλιάς της Πρωσίας.

Μόλις 600 μέτρα νότια της Πύλης του Βραδεμβούργου βρίσκεται ένα μνημείο αφιερωμένο σε όλα τα θύματα εβραϊκής καταγωγής που έχασαν τη ζωή τους κατά τη διάρκεια του Ολοκαυτώματος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Είναι ένας χώρος μνήμης και περισυλλογής όπου ο ιδιαίτερος σχεδιασμός και η έκτασή του, που φτάνει τα 19 στρέμματα, προκαλούν στον επισκέπτη συναισθήματα δέους, απομόνωσης και δυστοπίας.

 

Είναι από τα κορυφαία σύμβολα του ψυχρού πολέμου και η επιτομή του χωρισμού δύσης και ανατολής. Για περίπου 30 χρόνια αυτό το σημείο ελέγχου αντιπροσώπευε όχι μόνο τη χωρισμένη Γερμανία αλλά και ένα ολόκληρο κόσμο πολιτικών αναταραχών.

Το Τείχος του Βερολίνου υψώθηκε το 1941 από την ανατολικογερμανική κυβέρνηση. Μετά την ολοκλήρωση του τείχους ο Αμερικανός πρόεδρος Kennedy διέταξε τις Αμερικανικές δυνάμεις να χτίσουν 3 σημεία ελέγχου (Check points) σε διαφορετικά σημεία του ώστε οι διπλωμάτες και σύμμαχοι να μπορούν να εισέρχονται στο δυτικό Βερολίνο.

Το τείχος που χώριζε την πόλη σε Ανατολική και Δυτική ήταν το αποτέλεσμα του ψυχρού πολέμου. Κτίστηκε από την κυβέρνηση της Ανατολικής Γερμανίας για να αποτρέψει τους πολίτες της να αυτομολούν από την Ανατολή στη Δύση. Από το 1989, όταν άνοιξαν τα σύνορα, το μεγαλύτερο κομμάτι του τείχους κατεδαφίστηκε.