Το αυτοκρατορικό παλάτι του Ίνσμπρουκ είναι ένα από τα σημαντικότερα ιστορικά κτίρια στην Αυστρία και υπήρξε η έδρα των κυβερνητών του Τιρόλου κατά τη διάρκεια της δυναστείας των Αψβούργων. Χτίστηκε το 1460 σε γοτθικό ρυθμό, ενώ ανακαινίστηκε μεταξύ 1754 και 1773 από τη Μαρία Θηρεσία, όπου μετατράπηκε σε αυτό το εξαιρετικό δείγμα μπαρόκ αρχιτεκτονικής που είναι μέχρι σήμερα. Σήμερα παρά το ότι διατηρείται σε καλή κατάσταση, γίνονται μέχρι σήμερα εργασίες συντήρησης και αποκατάστασης, με αποτέλεσμα να είναι μόνο μερικά από τα μεγαλύτερα δωμάτια ανοιχτό στο κοινό .

Στην περιοχή Έλθαμ στο Γκρίνουιτς του Λονδίνου βρίσκεται ένα αριστουργηματικό δείγμα της Αρτ Ντεκό αρχιτεκτονικής, το Ανάκτορο του Έλθαμ. Χτίστηκε το 1933 από την οικογένεια Courtaud στη θέση μίας βασιλικής κατοικίας που υπήρχε εδώ από τον 14ο αιώνα.

Το σπίτι όπου έζησε ο Φρόιντ όταν φυγαδεύτηκε από την Αυστρία το 1938 μετά την κατάληψη της χώρας από τους Ναζί, βρίσκεται στο Hampstead, μία περιοχή του Βόρειου Λονδίνου. Ο Φρόιντ πέθανε ένα χρόνο μετά, το 1939, ωστόσο η οικογένεια του παρέμεινε στο σπίτι αυτό, μέχρι το θάνατο της κόρης του Άννα, το 1982.

Πρόκειται για μία τυπική γεωργιανή μονοκατοικία όπου έζησε ο Κάρολος Ντίκενς με την οικογένειά του από το Μάρτιο του 1837 έως το Δεκέμβριο του 1839. Παρ’ ότι το διάστημα που έζησε εδώ είναι πολύ μικρό, το συγκεκριμένο σπίτι επιλέχθηκε επειδή είναι το μόνο διασωθέν από τα πολλά σπίτια που άλλαζε ανά τακτά διαστήματα ο συγγραφέας, όσο οι ανάγκες της οικογένειάς του αυξάνονταν.

Άνοιξε τις πύλες του στο κοινό μόλις το 2007 και ήδη έχει καθιερωθεί το σημαντικότερο μουσείο στο είδος του στην Ισπανία. Με μία μόνιμη συλλογή που περιλαμβάνει περίπου 500 όργανα από διάφορες εποχές και πολιτισμούς, δομημένη σε διάφορους τομείς με οπτικοακουστικό υλικό, μουσική και εικόνες, το Μουσείο Μουσικής της Βαρκελώνης δίνει τη δυνατότητα στους επισκέπτες του να ανακαλύψουν με βιωματικό τρόπο την ιστορία της μουσικής και τη συμβολή της στην ανθρώπινη επικοινωνία.

Το Μουσείο Ελληνικής Παιδικής Τέχνης ιδρύθηκε το 1994 από το Σωματείο Φίλων του. Είναι ένα κοινωφελές, μη κερδοσκοπικό, πολιτιστικό σωματείο, μοναδικό στην Ελλάδα και από τα ελάχιστα στο διεθνή χώρο. Σκοπός του μουσείου είναι να διαφυλάξει και να προβάλει την παιδική τέχνη, να ενισχύσει την παιδική δημιουργικότητα και να φέρει τα παιδιά πιο κοντά σε κάθε μορφή τέχνης ενθαρρύνοντας τα να δημιουργήσουν τα δικά τους έργα και να γίνουν οι πιο μικροί νέοι καλλιτέχνες.

Ανάμεσα στο Παγγαίο και το Μενοίκιο όρος βρίσκεται το φαράγγι του ποταμού Αγγίτη, μήκους 15 χιλιομέτρων. Στα “Στενά Πέτρας” ή “Διώρυγα” όπως αλλιώς ονομάζονταν, βρισκόταν η πύλη του Άδη απ’ όπου ο Πλούτωνας πέρασε την Περσεφόνη στον δικό του κόσμο.

Το φαράγγι δημιουργήθηκε πριν από 1.000.000 χρόνια από βίαιες γεωλογικές ανακατατάξεις με τις οποίες χωρίστηκε η γη στα δύο, αφήνοντας να περάσουν στη θάλασσα τα νερά μιας μεγάλης λίμνης που τότε σκέπαζε τη Δράμα. Το φαράγγι κατά την πορεία του στο χρόνο δημιούργησε πολλές σπηλιές, καμάρες και ανοίγματα με πλούσια φυσική ομορφιά.

Μετρώντας περισσότερα από 100 χρόνια ύπαρξης, το Πάρκο Αλκαζάρ είναι το μεγαλύτερο και σημαντικότερο πάρκο της πόλης. Δημιουργήθηκε στις όχθες του ποταμού Πηνειού και το όνομά του σημαίνει στα αραβικά “Κάστρο”. Πρόκειται για έναν μικρό παράδεισο στην καρδιά της Λάρισας, όπου πλήθος κόσμου καθημερινά μεταβαίνει εδώ για ξεκούραση και χαλάρωση στην ηρεμία της φύσης. Οι εκτάσεις του προσφέρονται για πλήθος δραστηριοτήτων, διαθέτοντας υπαίθριο θέατρο 2.500 θέσεων, γήπεδο ποδοσφαίρου και mini golf, παιδικές χαρές και αναψυκτήριο.

Η Δημοτική Πινακοθήκη Λάρισας ιδρύθηκε το 1983 και έχει έδρα το Χατζηγιάννειο Δημοτικό Πνευματικό Κέντρο Λάρισας. Στεγάζεται σε ένα σύγχρονο κτίριο, οργανωμένο με βάση σύγχρονες μουσειογραφικές μελέτες. Στη συλλογή της πινακοθήκης περιλαμβάνονται έργα που ανήκαν στο Δήμο αλλά τα περισσότερα έργα προέρχονται από την προσωπική συλλογή του φιλότεχνου χειρούργου Γ.Ι. Κατσίγρα. Για τη ακρίβεια, ο Γεώργιος Κατσίγρας έκανε δωρεά 700 πινάκων ζωγραφικής του 19ου και του 20 αιώνα, τους οποίους είχε συλλέξει από το 1950 ως το 1965.

Το Αρχαιολογικό μουσείο Λάρισας στεγάζεται σήμερα στο μοναδικό σωζόμενο μουσουλμανικό τέμενος της πόλης, που χτίστηκε τον 19ο αιώνα και υπήρξε μια προσφορά της βασίλισσας Όλγας στους εναπομείναντες μουσουλμάνους της πόλης εκείνης της εποχής.Στο μουσείο εκτίθενται ευρήματα χρονολογούμενα από την Παλαιολιθική, Νεολιθική, Αρχαϊκή, Κλασική, Ελληνιστική και Ρωμαϊκή εποχή. Ιδιαίτερη εντύπωση δημιουργούν τα προϊστορικά ευρήματα από την ευρύτερη περιοχή της Λάρισας, αλλά και τα αρχαϊκά ευρήματα από το σημαντικό νεκροταφείο τύμβων του Αγίου Γεωργίου Λάρισας.