Μνημεία

Χωρίς αμφιβολία πρόκειται για ένα από πιο όμορφα και επιβλητικά κτίρια της πόλης του Άαχεν. Είναι γοτθικής αρχιτεκτονικής και η αρχική κατασκευή του ξεκίνησε το 1330. Αντικατέστησε το γειτονικό κτίριο ενθρονίσεων “Grashaus” και σήμερα φιλοξενεί μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα έκθεση για την ιστορία την ιστορία της πόλης και το ρόλο του ίδιου του κτιρίου μέσα στους αιώνες.

 

Η ιστορική σημασία ενός μοναδικού αξιοθέατου

Βορειοδυτικά του ιστορικού κέντρου της Λιλ βρίσκεται το ιστορικό φρούριο της πόλης που χτίστηκε τον 17ο αιώνα (1667-1670) υπό τις διαταγές του Λουδοβίκου του 14ου και την εκτέλεση του αρχιτέκτονα και στρατιωτικού Μαρκησίου του Βωμπάν. Είναι ένα πενταγωνικό οικοδόμημα με μορφή αστεριού που είχε χτιστεί  σε μια βαλτώδη περιοχή στη συμβολή δύο ποταμών. Η στρατηγική αυτή τοποθεσία επιλέχτηκε διότι, η περιοχή γύρω από τα τείχη (4,2 στρέμματα) μπορούσε να πλημμυρίσει με τεχνητό τρόπο ενισχύοντας έτσι την άμυνα του φρουρίου.

 

Αναγνωρισμένο από την UNESCO

Δε χωρά αμφισβήτηση ότι πρόκειται για το πλέον ιδιαίτερο κτίριο στην πόλη της Λιλ. Η κατασκευή του ανάγεται στο 1900 και από το 1977 κατατάσσεται στη λίστα διατηρητέων κτιρίων της Γαλλίας. Ακολουθεί τις γραμμές της Αρτ Νουβό αρχιτεκτονικής και τα υλικά κατασκευής του είναι πέτρα, τούβλα, σίδερο και πετρώματα λάβας.

 

Σήμερα, το ισόγειο του κτιρίου λειτουργεί ως κατάστημα και οι υπόλοιπο τρεις όροφοι φιλοξενούν επίσης ιδιωτικά διαμερίσματα.

Πρόκειται για το ψηλότερο κτίριο που δεσπόζει επιβλητικά στο αστικό τοπίο της πόλης της Νάντης. Είναι ένας ουρανοξύστης 32 ορόφων που έχει συνολικό ύψος 144 μέτρα. Αποτελεί το τρίτο ψηλότερο κτίριο της γαλλικής περιφέρειας (εκτός Παρισιού) μετά από 2 ουρανοξύστες σε Λυών και Μασσαλία αντίστοιχα.

 

Ένας ουρανοξύστης του δεν αγαπήθηκε ιδιαίτερα 

Σε ένα σημείο που η αρχαιολογική έρευνα πιστοποιεί την ύπαρξη οχυρωματικών έργων ήδη από τον 10ο αιώνα (937), η αρχική κατασκευή του κάστρου της ιστορικής περιοχής της Βρετάνης ανάγεται στο 1207. Το 1466 επεκτάθηκε και ανακατασκευάστηκε από τον Φραγκίσκο τον Β’ της Βρετάνης (1435-1488), ενώ το 1532 μετά την υπογραφή του διατάγματος της ένωσης της Βρετάνης με τη Γαλλία μετατράπηκε σε τοπική κατοικία του Γάλλου μονάρχη.

 

Μουσείο Ιστορίας της Νάντης

Το Χρυσό Γραφείο είναι ένα συμβολικό κτίριο που βρίσκετε πίσω από το Δημαρχείο, στην οδό Waagstraat κοντά στην κεντρική πλατεία. Χτίστηκε το 1635 ως γραφείο για τον έφορο της επαρχίας του Χρόνινγκεν, πάνω από την είσοδο βρίσκετε γραμμένη μια φράση στα λατινικά "Date Caesari quae sunt Caesaris" (Αποδώστε στον Καίσαρα ότι είναι του Καίσαρα) που και παραπέμπει στην αρχική του λειτουργία ως εφορία της εποχής.

Το Δημαρχείο του Χρόνινγκεν είναι η έδρα του δήμου αλλά και της κυβέρνησης της Ολλανδίας για της τοπικές ανάγκες της. Το δημοτικό συμβούλιο συνεδριάζει σε ένα σύγχρονο δωμάτιο στον κάτω όροφο ενώ επίσης στεγάζεται και το "Χρυσό Βιβλίο" της πόλης που απαριθμεί τους τιμώμενους πολίτες της πόλης. Η κατασκευή του κτιρίου ολοκληρώθηκε το 1810 ενώ αρχιτέκτονας ήταν ο Jacob Otten Husly. Το δημαρχείο δεσπόζει επί της κεντρικής πλατείας της πόλης.

Η ιστορία του κάστρου της Μπρέντα ξεκινά το 1353 όταν ο δούκας της Βραβάντης πούλησε την πόλη της Μπρέντα στον Ολλανδό άρχοντα  Jan II van Polanen ο οποίος επέκτεινε και οχύρωσε το μικρό έως τότε κάστρο. Μέσα στους αιώνες, το κάστρο δέχτηκε μικρές ανακατασκευές μέχρι τη ριζική ανανέωσή του που έλαβε χώρα το 1536 και ολοκληρώθηκε το 1540 μετατρέποντας το κάστρο σε παλάτι. 

 

Νέο οικοδόμημα με καινοτόμα αρχιτεκτονική

Το ιστορικό κτίριο του Αστεροσκοπείου του Λέιντεν βρίσκεται στο νοτιοδυτικό άκρο του ιστορικού κέντρου της πόλης. Χτίστηκε εκεί το 1860, όταν το προηγούμενο αστεροσκοπείο που φιλοξενούνταν σε κτίριο του Πανεπιστημίου στο κέντρο της πόλης μεταφέρθηκε σε καινούριο οικοδόμημα τους βοτανικούς κήπους του πανεπιστημιακού ιδρύματος. Σήμερα το σύγχρονο Αστεροσκοπείο του Λέιντεν, βρίσκεται από το 1974 σε νέες εγκαταστάσεις στο βορειοδυτικό τμήμα της πόλης.

 

Πρόκειται για μία από τις 8 πύλες που υπήρχαν στα τείχη του Λέιντεν. Βρίσκεται στο βορειοανατολικό άκρο της οχύρωσης της πόλης και παίρνει το όνομά της από τον κοντινό ποταμό Ζέιλ. Κατασκευάστηκε το 1667 σε κλασικό στιλ και λίγα μέτρα από το εξωτερικό της τμήμα συναντάται η ομώνυμη γέφυρα (Γέφυρα της Πύλης του Ζέιλ).