Ιερά Μονή Αγίου Γεωργίου Κουδουνά

Είναι από τις παλαιότερες μονές των Πριγκηποννήσων, σύμφωνα με μία παράδοση έχει χτιστεί το 963 μ.Χ., όταν αυτοκράτορας του Βυζαντίου ήταν ο Νικηφόρος Φωκάς και βρίσκεται στο νότιο τμήμα του νησιού. Αποτελούσε τόπο στον οποίο κατέφευγαν ψυχικά ασθενείς για να θεραπευτούν. Δέχτηκε επιδρομή το 1204 από τους Σταυροφόρους της Δ’ Σταυροφορίας και καταστράφηκε το 1302 από φωτιά μετά από πειρατική επιδρομή. Πριν εγκαταλείψουν τη μονή, οι μοναχοί έκρυψαν κειμήλια και την εικόνα του αγίου Γεωργίου σε δυσπρόσιτη περιοχή. Ξαναχτίστηκε το 1751-1752 από το μοναχό Ησαΐα και το 1781 προσαρτήθηκε στην Αγία Λαύρα των Καλαβρύτων. Εξαιτίας της σχέσης με την Αγία Λαύρα, με το ξέσπασμα της ελληνικής επανάστασης το 1821, δέχτηκε επίθεση από τους Τούρκους σκοτώνοντας τους μοναχούς. Οι δύο που διασώθηκαν, κατάφεραν να ξεφύγουν μεταμφιεσμένοι. Από το 1884 η μονή ξανάρχισε να λειτουργεί με δυσκολίες, καθώς έπρεπε να επιδιορθωθούν μεγάλα τμήματά της. Το 1922 έχασε όλη την περιουσία της, η οποία απαλλοτριώθηκε από το τουρκικό κράτος. Παρ’ όλ’ αυτά συνέχισε να λειτουργεί μέχρι και το 1986, οπότε και καταστράφηκε από πυρκαγιά που ξέσπασε στις πλαγιές του βουνού. Αποτελεί τόπο προσκυνήματος για ορθόδοξους αλλά και καθολικούς χριστιανούς, καθώς επίσης και για πολλούς μουσουλμάνους, οι οποίοι συρρέουν στη μονή στη γιορτή του αγίου στις 23 Απριλίου.