Η Αλυσιδωτή Γέφυρα είναι ένα απ΄τα πιο δημοφιλή αξιοθέατα τη Βουδαπέστης. Η καταπληκτική αυτή γέφυρα που ενώνει την Πέστη και τη Βούδα πάνω από το Δούναβη ήταν η πρώτη ένωση των δύο αυτών πόλεων.

Στην ανατολική όχθη του Δούναβη στην περιοχή της Πέστης δεσπόζει το Κοινοβούλιο της Βουδαπέστης.

Πασίγνωστος για την καταπληκτική θέα της πόλης της Βουδαπέστης. Το προπύργιο αυτό κτίστηκε το 1905 για διακοσμητικούς σκοπούς και βρίσκεται κοντά στην εκκλησία του Αγ.Ματθαίου στην περιοχή του κάστρου.

Είναι ένας προμαχώνας που συνδυάζει το νεογοτθικό και το νεορωμαικό ρυθμό με πολλαπλούς πυργίσκους παραπέτα και κοφτές σκάλες. Ο προμαχώνας του Ψαρά αποτελείται από 7 πύργους όπου ο καθένας συμβολίζει μία από τις 7 φυλές των Μαγυάρων που ήρθαν στην Ουγγαρία το 1896.

Το βασιλικό παλάτι του Όσλο χτίστηκε το πρώτο μισό του 19ου αιώνα και χρησιμοποιείται σήμερα ως η επίσημη κατοικία του εκάστοτε νορβηγού μονάρχη. Οι εργασίες ανέγερσης άρχισαν το 1825 υπό την κυριαρχία του βασιλιά Καρόλου του 3ου ο οποίος βέβαια κάποια χρόνια αργότερα απεβίωσε και δεν πρόλαβε να αντικρίσει το ολοκληρωμένο έργο το 1849. Μετά το 1905, τη διάλυση της νορβηγοσουηδικής ένωσης και την παραίτηση της δυναστείας Μπερναντότε, ο πρίγκιπας της Δανίας Καρλ μετονομάζεται σε Χάκον 7ος και αναλαμβάνει το θρόνο της ανεξάρτητης Νορβηγίας.

Αρκετά ψηλά στη λίστα των σημαντικότερων αξιοθέατων της πόλης του Όσλο βρίσκεται το πάρκο των γλυπτών. Τοποθετείται τρία χιλιόμετρα βορειοδυτικά του κέντρου της πόλης και καλύπτει μια έκταση που ξεπερνά τα 80 στρέμματα. Όλη αυτή η έκταση χωρίζεται σε τομείς που φιλοξενούν περίπου 212 γλυπτά του διάσημου καλλιτέχνη Gustav Vigeland. Η τεχνοτροπία των γλυπτών είναι χαρακτηριστική του ύφους που διακρίνει τον δημιουργό τους και τα υλικά που χρησιμοποιήθηκαν ποικίλουν. Συγκεκριμένα έχει χρησιμοποιηθεί χαλκός, γρανίτης, πηλός, μάρμαρο και σίδερο.

Η εκκλησία αυτή είναι η παλιότερη πέτρινη εκκλησία στην Σκανδιναβία και είναι επίσης και το παλιότερο κτίριο του Όσλο. Κατασκευάστηκε περίπου το 1100 ως Ρωμαιοκαθολική βασιλική με ασβεστόλιθο ενώ ο πύργος χτίστηκε το 1861. Η εκκλησία έχει λεηλατηθεί και έχει υποστεί ζημίες από πυρκαγιές αρκετές φορές. Περιβάλλεται από ένα παλαιό νεκροταφείο, που το παλιότερο μέρος του χρονολογείτε από των 12ο αιώνα, και έναν τοίχο χτισμένο με πέτρες.

Το δημαρχείο του Όσλο είναι ίσος το πιο αναγνωρίσιμο κτίριο της πόλης καθώς είναι το κτίριο που κάθε 10 Δεκεμβρίου παρουσιάζεται ο νικητής του Νόμπελ ειρήνης την χρονιά που πέρασε. Το δημαρχείο όπως είναι φυσικό στεγάζει μόνιμα το δημοτικό συμβούλιο, της δημοτικές υπηρεσίες αλλά και εκθέσεις τέχνης. Η κατασκευή ξεκίνησε το 1931 αλλά διακόπηκε κατά την διάρκεια του δεύτερου παγκοσμίου πολέμου πριν τα επίσημα εγκαίνια το 1950. Στην κορυφή του ανατολικού πύργου μια κωδωνοστοιχία 49 κουδουνιών χτυπάει κάθε ώρα.

Η σημασία του συγκεκριμένου κτιρίου είναι ιδιαίτερη και για την πόλη της Στοκχόλμης αλλά και για ολόκληρη τη Σουηδία καθώς εδώ στεγάζεται το κοινοβούλιο της χώρας. Η ακριβής μετάφραση της ονομασίας του είναι "Σπίτι του Κοινοβουλίου" και βρίσκεται στην περιοχή Helgeandsholmen. Το ευρύτερο κτιριακό συγκρότημα κατασκευάστηκε μεταξύ των ετών 1897 και 1905 και αντικατέστησε την παλιά έδρα του κοινοβουλίου που ήταν το κτίριο Gamla Riksdagshuset στο νησί Riddarholmen.

Το παλάτι της Στοκχόλμης είναι η επίσημη κατοικία της σουηδικής βασιλικής οικογένειας και βρίσκεται στο ιστορικό κέντρο της πόλης (Gamla Stan) πολύ κοντά στην έδρα του σουηδικού κοινοβουλίου. Αρχικά στη θέση που βρίσκεται σήμερα το παλάτι υπήρχε μόνο το φρούριο που είχε χτιστεί τον 13ο αιώνα από τον Γιάρλ Μπίργκερ (Jarl Birger) και είχε σκοπό την υπεράσπιση του περάσματος προς τη λίμνη Μάλαρεν. Στο φρούριο με τα χρόνια προστέθηκαν και άλλες πτέρυγες και στα τέλη του 16ου αιώνα μετατράπηκε σε αναγεννησιακό παλάτι, υπό την βασιλεία του Ιωάννη του τρίτου.

Το βασιλικό δραματικό θέατρο αποτελεί την κοιτίδα του "σουηδικού δράματος" που κατά πολλούς θεωρείται διαφορετικό θεατρικό είδος που η ιστορία του ανάγεται στα 1788. Το σημερινό κτίριο του θεάτρου χτίστηκε το 1908 από τον διάσημο αρχιτέκτονα Fredrik Lilljekvist, οι καλλιτέχνες Carl Milles και Carl Larson προσέθεσαν μία εικαστική παρέμβαση και για τον εξαίσιο εσωτερικό διάκοσμο υπεύθυνος είναι ο Prince Eugen. Η δραματική σχολή που στεγάζεται και λειτουργεί στο θέατρο εκπαίδευσε πολλούς ηθοποιούς αλλά και σκηνοθέτες που αργότερα μεγαλούργησαν σε εθνικό και παγκόσμιο επίπεδο.