Η Χώρα της Μυκόνου είναι χτισμένη στη δυτική άκρη του νησιού, στο μέσο ενός μεγάλου κόλπου που σχηματίζεται από τους όρμους Τουρλός και Άγιος Στέφανος στα βόρεια και από τον όρμο Κόρφος και Διακόφτης στα νότια.

Χτισμένη με την παραδοσιακή κυκλαδίτικη αρχιτεκτονική, η Χώρα της Μυκόνου μαγεύει τους επισκέπτες της με την ομορφιά της, τα στενά σοκάκια της και τα μικρά κάτασπρα σπιτάκια της με τα πολύχρωμα λουλούδια. Χαρακτηριστικό των σπιτιών της Χώρας είναι η ομοιόμορφη αρχιτεκτονική τους και η δόμησή τους, στην οποία επικρατεί η ευθεία γραμμή.

Σε όλο το νησί υπάρχουν διάσπαρτα κάστρα, που μαρτυρούν τη μακραίωνη ιστορία του, αλλά και τις αλλεπάλληλες κατακτήσεις που δέχτηκε. Το σημαντικότερο είναι αυτό της Χώρας, το αποκαλούμενο "Φορτέτσα" του 13ου αιώνα, χτισμένο σ’ ένα ύψωμα στρατηγικής σημασίας από τους Βενετούς, οι οποίοι το αποκαλούσαν το "Μάτι της Κρήτης", αφού από εδώ παρατηρούσαν τη διέλευση των καραβιών από και προς την Κρήτη. Το Κάστρο του Μυλοποτάμου είναι ένα καλοδιατηρημένο βενετσιάνικο κάστρο στην Κάτω Χώρα Μυλοποτάμου.

Κύθηρα παραλίες του νησιού των αντιθέσεων και της άγριας ομορφιάς

Τα Κύθηρα είναι το νοτιότερο νησί των Επτανήσων, βρίσκεται μεταξύ Κρήτης και Πελοποννήσου, ενώ διοικητικά υπάγεται στην Περιφέρεια Αττικής. Σύμφωνα με το μύθο, το Τσιρίγο όπως αναφερόταν επί Ενετοκρατίας, αποτελεί τη γενέτηρα της θεάς Αφροδίτης, ενώ μέσα στους αιώνες δέχτηκε ελληνικές, ιταλικές και βρετανικές επιρροές. Μορφολογικά είναι ένα σχετικά μεγάλο (17ο σε έκταση στην Ελλάδα) ορεινό νησί με μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα ακτογραμμή 90 χιλιόμετρων.

Η προστάτιδα των Κυθήρων είναι η Παναγία Μυρτιδιώτισσα, ένα μοναστήρι στα δυτικά του νησιού, που οφείλει το όνομά του στις άπειρες μυρτιές που το πλασιώνουν και γιορτάζει κάθε χρόνο στις 24 Σεπτεμβρίου, την ημέρα που, σύμφωνα με την παράδοση, βρέθηκε η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας Μυρτιδιώτισσας από ένα βοσκό της περιοχής.

Ο Μυλοπόταμος είναι το πιο παραδοσιακό χωριό των Κυθήρων, με πλήθος παραδόσεων και θρύλων να συνδέονται με το όνομά του. Βρίσκεται στα δυτικά του νησιού, σε υψόμετρο 200 μέτρων, σε απόσταση 15 χιλιομέτρων από τη Χώρα, χτισμένο σε μία από τις ομορφότερες τοποθεσίες των Κυθήρων. Αποτελείται από τους οικισμούς Άγιος Σώστης, Αραίοι, Πίσω Πηγάδι, Ρίζα και τη Κάτω Χώρα, ένας ερειπωμένος ενετικός οικισμός, όπου δεσπόζει το βενετσιάνικο κάστρο με το λιοντάρι του Αγίου Μάρκου.

Ίσως το πιο σημαντικό ιστορικό μνημείο του νησιού, είναι τα ερείπια της Παλαιόχωρας, που αποτελούσε την πρωτεύουσα του νησιού κατά τα Βυζαντινά χρόνια. Βρίσκεται στη βόρεια πλευρά του νησιού, σε μία φυσική οχυρή τοποθεσία, σε ένα βαθύ φαράγγι. Χτίστηκε το 12ο αιώνα από Μονεμβασίτες και η τότε ονομασία του ήταν Άγιος Δημήτριος. Η πολιτεία καταστράφηκε το 1537 από τον αρχιναύαρχο του τουρκικού στόλου Χαϊρεντίν Μπαρμπαρόσα, ο οποίος λεηλάτησε την πολιτεία και κατέσφαξε τους κατοίκους της. Ένας μύθος λέει, ότι ακόμη και σήμερα αργά το βράδυ ακούγονται οι γυναικείες κραυγές την ώρα της σφαγής.

Το επίνειο της Χώρας των Κυθήρων είναι το πιο κοσμοπολίτικο σημείο του νησιού και συγκεντρώνει τα βλέμματα των περισσότερων επισκεπτών. Ο οικισμός είναι χτισμένος γύρω από δύο κόλπους, όπου βρίσκονται δύο υπέροχες παραλίες και μία οργανωμένη μαρίνα. Στο χωριό λειτουργούν ξενοδοχεία και ενοικιαζόμενα δωμάτια, εστιατόρια και μπαρ, ενώ οι οργανωμένες παραλίες προσφέρονται για θαλάσσια σπορ. Από τα αξιοθέατα της περιοχής ξεχωρίζουν το μοναστήρι του Αγίου Ιωάννη στη θέση Εγκρεμός και ο φάρος του 1853 που δεσπόζει στα ανατολικά του λιμανιού.

Χτισμένη σ’ ένα ύψωμα στο νότιο μέρος του νησιού, η Χώρα των Κυθήρων με το Ενετικό της Κάστρο, αποτελούν το σημαντικότερο αξιοθέατο του νησιού. Ο οικισμός είναι χτισμένος σε αιγαιοπελαγίτικο στυλ, ενώ δε λείπουν και τα σπίτια που έχουν επηρεαστεί από την ενετική και αγγλική αρχιτεκτονική .

Ο λεγόμενος "Χορός του Ζαλόγγου" αποτελεί ένα από τα συγκλονιστικότερα περιστατικά της σύγχρονης ιστορίας της χώρας μας. Το 1803, μετά τη συνθήκη που σύναψαν με τον Αλή Πασά, οι Σουλιώτες υποχρεώθηκαν να εγκαταλείψουν τον τόπο τους. Ο Αλή Πασάς όμως, αθέτησε το λόγο του και καταδίωξε τους Σουλιώτες, φτάνοντας μέχρι τη Μονή του Ζαλόγγου, όπου είχαν καταφύγει τα γυναικόπαιδα. Μπροστά στον κίνδυνο της αιχμαλωσίας και των εξευτελισμών, 63 Σουλιώτισσες πραγματοποίησαν μία ομαδική αυτοκτονία, πέφτοντας από το βράχο "Στεφάνι" εν χορώ, αφού πρώτα έριξαν τα βρέφη που είχαν στην αγκαλιά τους.

Κάθε χρόνο κατά τον Αύγουστο πραγματοποιούνται πολιτιστικές εκδηλώσεις που κορυφώνονται την παραμονή του Δεκαπενταύγουστου και ανήμερα, τα λεγόμενα Παργινά η Κανάρεια. Οι εκδηλώσεις έχουν τόσο θρησκευτικό, όσο και ιστορικό χαρακτήρα και λαμβάνουν χώρα στο νησάκι της Παναγίας, μπροστά στην πόλη της Πάργας. Στις 14 Αυγούστου ο κόσμος μεταβαίνει στο νησάκι και στήνεται εκεί ένα λαϊκό γλέντι με τοπική παραδοσιακή μουσική.