Τείχη της Κωνσταντινούπολης

Τα τείχη της Κωνσταντινούπολης, με τις πολυάριθμες προσθήκες και τροποποιήσεις κατά τη διάρκεια της ιστορίας τους, θεωρούνται το τελευταίο μεγάλο σύστημα οχυρώσεων της αρχαιότητας, και ένα από τα πιο σύνθετα και επιμελημένα συστήματα που χτίστηκε ποτέ. Αρχικά χτίστηκαν από τον Κωνσταντίνο τον Μέγα, και περιέβαλαν την πόλη από όλες τις πλευρές της, προστατεύοντας από στεριά και θάλασσα. Καθώς η πόλη μεγάλωνε, ο Θεοδόσιος έφτιαξε των 5ο αιώνα, τα διάσημα διπλά τείχη του Θεοδοσίου. Η Βυζαντινή αυτοκρατορία δεν είχε παράδοση στον στρατό και έτσι τα τείχη βοήθησαν την πόλη να αποφύγει δεκάδες επιδρομές ανά τους αιώνες, μέχρι που τελικά η εμφάνιση των πυροβόλων πολιορκίας πυρίτιδας κατέστησε τις οχυρώσεις τρωτές, οδηγώντας στην πτώση της Πόλης στους Οθωμανούς το 1453, μετά από μια παρατεταμένη πολιορκία. Από τον 19ο αιώνα και μετά τα τείχη σταματάνε να επισκευάζονται και κομμάτια αυτών μετατρέπονται σε ερείπια. Πάρα ταύτα διατηρείται μέχρι σήμερα ένα αρκετά μεγάλο μέρος των τειχών, ειδικά του διπλού τείχους του Θεοδοσίου και κάποιες από της πύλες των τειχών. Εκτός όμως από τους Βυζαντινούς και οι Οθωμανοί έχτισαν τείχη με πιο χαρακτηριστικά, τους δίδυμους πύργους του Anadoluhisarı και Rumelihisarı. Αυτοί οι πύργοι με τα τείχη τους βρίσκονται βόρεια της πόλης στο στενότερο κομμάτι του Βοσπόρου. Χρίστηκαν για να ελέγχουν το στρατηγικό αυτό κομμάτι, πριν την οριστική επίθεση στην πόλη. Είναι γνωστοί για την ομοιότητά τους με τον Λευκό Πύργο της Θεσσαλονίκης.