Ναός του Πανάγιου Τάφου

Ο Ναός Πανάγιου Τάφου συγκαταλέγεται μεταξύ των σημαντικότερων μνημείων και τόπους λατρείας της χριστιανικής πίστης. Βρίσκεται στο κέντρο της παλιάς πόλης της Ιερουσαλήμ και είναι χτισμένος στην περιοχή του λόφου του Γολγοθά όπου σύμφωνα με τις γραφές έγινε η σταύρωση, η ταφή και η ανάσταση του Χριστού. Εδώ και 2.000 χρόνια αποτελεί σημείο αναφοράς για την χριστιανοσύνη και κάθε χρόνο δέχεται χιλιάδες προσκυνητές που με ευλάβεια προσκυνούν το κουβούκλιο του Πανάγιου Τάφου. Ιδιαίτερα την περίοδο του Πάσχα πολλοί είναι αυτοί που κατακλύζουν το Ναό με σκοπό να παρακολουθήσουν από κοντά την θαυματουργική τελετουργία της Αφής του Αγίου Φωτός. Από αρχιτεκτονικής άποψης το μνημείο δεν παρουσιάζει συνοχή καθώς είναι ένα σύμπλεγμα ναών και ιερών και παρεκκλησιών που συμπεριλαμβάνονται στον κύριο Ναό. Ο πρώτος ναός ανεγέρθηκε μεταξύ 326π.Χ. και 335π.Χ από τον Μέγα Κωνσταντίνο και την μητέρα του την Αγία Ελένη υπό την καθοδήγηση του αρχιτέκτονα Ζηνόβιου. Πάνω στον Τάφο οικοδομήθηκε το κυκλικό οικοδόμημα της Ροτόντας το οποίο επικοινωνούσε με την τεράστια Βασιλική όπου υπήρχε η κρύπτη που βρέθηκε ο Τίμιος Σταυρός. Μέσα στους αιώνες που ακολούθησαν ο Ναός υπέστη διαδοχικές καταστροφές και ανοικοδομήθηκε από τους εκάστοτε Βυζαντινούς Αυτοκράτορες και χριστιανούς ηγεμόνες. Δικαίωμα προσκυνήματος και λειτουργίας στο ναό έχουν όλα τα χριστιανικά δόγματα, θεωρητικά όμως τα πρωτεία ανήκουν στους ελληνοορθόδοξους μοναχούς.