Ιερά Μονή Χιλανδαρίου

Στην τέταρτη θέση της ιεραρχίας των αγιορείτικων μονών βρίσκεται η Ιερά Μονή Χιλανδαρίου. Το συγκεκριμένο μοναστήρι είναι σέρβικο και βρίσκεται ανάμεσα στα βουνά της βορειοανατολικής πλευράς της αθωνικής χερσονήσου. Η ονομασία της προέρχεται από τον Γρηγόριο Χιλανδάρη ο οποίος υπήρξε ερημίτης και κτήτορας ενός μικρού ναού στη συγκεκριμένη περιοχή. Η ημερομηνία σταθμός στην ιστορία του μοναστηριού είναι το 1198 όταν ο αυτοκράτορας Αλέξιος Γ' ο Άγγελος έθεσε την τότε εγκαταλελειμμένη περιοχή στην εξουσία του Σέρβου ηγεμόνα Στέφανου Νεμάνια και του δευτερότοκου γιου του Ράστκο ως αιώνιο δώρο στους Σέρβους. Ο πρωτότοκος γιος του ηγεμόνα είχε ήδη γίνει μοναχός στο Άγιο Όρος και είχε λάβει το όνομα Σάββας, λίγο καιρό αργότερα τον ακολούθησε και ο ίδιος ο πατέρας του λαμβάνοντας το όνομα Συμεών. Και οι δυο εκάρισαν στην Μονή Βατοπαιδίου και υπήρξαν οι ιδρυτές του μοναστηριού με τη μορφή που έχει σήμερα. Μέσα στους αιώνες που ακολούθησαν το μοναστήρι αναπτύχθηκε, πλούτισε και χωρίς αμφιβολία μετατράπηκε σε πνευματικό και θρησκευτικό κέντρο του σερβικού λαού. Το μοναστηριακό συγκρότημα είναι χτισμένο 5 χιλιόμετρα από το μικρό λιμανάκι (αρσανά) και ξεχωρίσει για το απαράμιλλο φυσικό κάλλος της έκτασης που την περιβάλλει. Απέχει 2,30 ώρες από τη Μονή Ζωγράφου και 1,30 ώρες από τη Μονή Εσφισμένου. οι επισκέπτες μπορούν να θαυμάσουν τις τοιχογραφίες του καθολικού και της τράπεζας που ανήκουν στη Μακεδονική Σχολή και χρονολογούνται από τον 15 αιώνα. Στο παρεκκλήσιο του Αγίου Γεωργίου φιλοξενείται η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας της Τριχερούσας, ενώ στο καθολικό της μονής που είναι αφιερωμένο στα εισόδια της Θεοτόκου βρίσκεται ο τάφος του Αγίου Συμεών με την επάργυρη σαρκοφάγο. Χαρακτηριστικό μάλιστα είναι ότι σε εκείνο το σημείο από την εξωτερική πλευρά του ναού φύεται ένα κλίμα του οποίου οι καρποί σύμφωνα με την παράδοση είναι θαυματουργοί. Στη Μονή υπάρχουν αρκετά παρεκκλήσια ενώ πρόσφατα εγκαινιάστηκε το παρεκκλήσι του Αγίου Συμεών στο ομώνυμο κελί του. Στις 4 Μαρτίου 2004 η μονή υπέστη μεγάλη πυρκαγιά η οποία κατέκαψε σχεδόν το ήμισυ του κτιριακού συγκροτήματος. Αυτό ήταν ένα μεγάλο πλήγμα από το οποίο το μοναστήρι κατάφερε να ανακάμψει με τη βοήθεια αναρίθμητων δωρεών αλλά και μιας σταδιακά αυξανόμενης μοναστικής δύναμης που σήμερα ανέρχεται στα 70 άτομα.