Ο φάρος στο νησάκι Κραναή χτίστηκε το 1893. Είναι άσπρος, οκταγωνικός, έχει ύψος 23 μέτρα και εστιακό ύψος 78 μέτρα. Αρχικά λειτουργούσε με πετρέλαιο και η ακτίνα της δέσμης φωτός του έφτανε τα 15 ναυτικά μίλια. Κατά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο έμεινε σβηστός έως και το 1945, όταν το ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό τον επισκεύασε. Άρχισε να λειτουργεί με ασετιλίνη και δεσμίδα φωτός που φαίνεται σε απόσταση 9 ναυτικών μιλίων. Στο ισόγειο και τον περιβάλλοντα χώρο λειτουργούν χώροι αναψυχής.

Το Παρθεναγωγείο του Γυθείου πρόκειται για ένα κτίριο από τα πολλά που είχε χτίσει ο γνωστός αρχιτέκτονας μηχανικός Τσίλλερ, ο οποίος έχει χτίσει πολλά γνωστά κτίρια στην Αθήνα και έχει λάβει μέρος σε ανασκαφές. Χτίστηκε το 1896 και είναι ισόγειο κτίριο, με πολλές συμμετρίες και διπλά ανοίγματα. Λειτουργούσε ως σχολείο έως το 1990.

Ο πέτρινος πύργος του Τζανετάκη Γρηγοράκη είναι ένα οίκημα της οικογένειας Τζανετάκη - Γρηγοράκη. Χτίστηκε 1829 στο Μαραθονήσι, ή νησάκι Κρανάη, και σήμερα στεγάζεται στον πύργο το Ιστορικό και Εθνολογικό μουσείο Μάνης, με εκθέματα από τα χωριά της περιοχής.

Το νησάκι Κρανάη συνδέεται με το Γύθειο με ένα λιμενοβραχίονα και πάνω του θα βρείτε ένα φάρο του 1873, από τους λίγους που έχουν διασωθεί. Το νησί θεωρείται ότι υπήρξε η πρώτη ερωτική φωλιά του Πάρη και της Ελένης, αμέσως μετά την αρπαγή της από το Μενέλαο και πριν φτάσουν στην Τροία. Από το νησάκι μπορείτε να απολαύσετε τη θέα προς την πόλη του Γυθείου. Ο φάρος είναι οκτάγωνος, πολύ χαρακτηριστικός και ανήκει στο Γενικό Επιτελείο Ναυτικού.

Στο Γύθειο ξεκίνησαν οι ανασκαφές πολύ νωρίς, από το 1891 οπότε και ανακαλύφθηκε το αρχαίο θέατρο στο βόρειο άκρο της πόλης και η ακρόπολη δυτικά του θεάτρου. Σύμφωνα με αρχαία κείμενα το Γύθειο ήταν μία πλούσια πόλη γεμάτη μέγαρα με κολώνες, ιερά και ναούς θεών. Σήμερα σώζονται ερείπια από τη ρωμαϊκή εποχή της πόλης, ο ναός του Διονύσου και το αρχαίο θέατρο. Ο λόγος που δεν έχουν σωθεί περισσότερα μνημεία είναι γιατί ένα παλιρροϊκό κύμα που ακολούθησε ένα σεισμό το 375 μ.Χ.

Το Μουσείο Λαϊκής Τέχνης και Ιστορίας Πηλίου βρίσκεται στη Μακρινίτσα και στεγάζεται σε ένα παραδοσιακό κτίριο του 1844. Είναι τριώροφο, πετρόχτιστο, με έντονα φρουριακό χαρακτήρα, με πολεμίστρες και αμυντικό πυργίσκο στη στέγη, θωρακισμένη πόρτα και μυστικές κρύπτες. Το κτίριο του μουσείου χαρακτηρίστηκε διατηρητέο το 1985 και αποκαταστάθηκε πλήρως το 1994.

Το Λαογραφικό μουσείο Φλώρινας έχει δημιουργηθεί έτσι ώστε να διατηρηθούν αντικείμενα που χρησιμοποιούνταν καθημερινά στη Φλώρινα. Οι φωτογραφίες και τα κείμενα που συνοδεύουν τα αντικείμενα βοηθούν τον επισκέπτη να αντιληφθεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τη χρήση τους. Το μουσείο εξειδικεύεται σε είδη μελισσοκομίας, μία από τις σημαντικότερες συλλογές στην Ελλάδα.

Το Λαογραφικό μουσείο του συλλόγου “Αριστοτέλης” ξεκίνησε να λειτουργεί το 1941, κατά κύριο λόγο συμβάλλοντας στην πολιτιστική ζωή της πόλης. Από το 1958 η συλλογή με τις τοπικές φορεσιές ξεκίνησε να αυξάνει, με φορεσιές από περιοχές όπως Ανατολική Ρωμυλία, Βόρεια Ήπειρος, χωριά από τις Κάτω Κλεινές και το Φλάμπουρο, φορεσιές ενηλίκων και παιδιών.

Το μουσείο Σύγχρονης Τέχνης Φλώρινας είναι ένα από τα πιο σημαντικότερα και εγκυρότερα εικαστικά κέντρα της χώρας. Ιδρύθηκε το 1977 και θα το βρείτε σε ένα πανέμορφο νεοκλασσικό δίπλα στον ποταμό Σακουλέβα. Στο μουσείο θα βρείτε 600 έργα ζωγραφικής, γλυπτικής και χαρακτικής εξαιρετικά υψηλής καλλιτεχνικής σημασίας. Πρόσφατα απέκτησε ένα έργο του Δομήνικου Θεοτοκόπουλου , δώρο από την Εθνική Πινακοθήκη και 44 έργα χαρακτικής από τη Φλωρεντία.