Στην ιρλανδική γλώσσα ο συγκεκριμένος ναός ονομάζεται "Árd Eaglais Naomh Pádraig". Ιδρύθηκε το 1191 απο τον επίσκοπο John Comyn και είναι η μεγαλύτερη εκκλησία στην πόλη του Δουβλίνου. Σήμερα φιλοξενεί την έδρα της Αγγλικανικής Εκκλησίας της Ιρλανδίας και αξίζει να σημειωθεί ότι στο ίδιο σημείο από τον 5ο κιόλας αιώνα βρισκόταν ένας μικρότερος ναός που τιμούσε τον Άγιο Πατρίκιο. Στις μέρες μας χρησιμοποιείται για την πλειοψηφία των μεγαλύτερων εκδηλώσεων που σχετίζονται με τον εορτασμό των εθνικών επετείων έως τις κηδείες υψηλά ιστάμενων κρατικών λειτουργών.
Πρόκειται για ένα νεοκλασικό κτίριο του 18ου αιώνα που βρίσκεται στην βόρεια όχθη του ποταμού Liffey μεταξύ των γεφυρών Butt και Talbot Memorial. Συγκαταλέγεται στα Γεωργιανά κτήρια του Δουβλίνου και η ανέγερσή του τοποθετείται στα 1780 υπό τις οδηγίες του αρχιτέκτονα James Gandon. Αναμφισβήτητα είναι ένα μεγαλεπήβολο κατασκεύασμα που σχεδιάστηκε για να φιλοξενήσει την έδρα των διοικητικών υπηρεσιών του λιμανιού της πόλης που προσανατολίζονταν στην είσπραξη δασμών. Στις τέσσερις πλευρές του υπάρχει ο θυρεός-σύμβολο της πόλης καθώς και αγάλματα που αντιστοιχούν στους ποταμούς της Ιρλανδίας.
Το επίσημο Ιρλανδικό όνομα του Τrinity College είναι "Το κολέγιο της Αγίας και Αδιαιρέτου Τριάδος της βασίλισσας Ελισάβετ κοντά στο Δουβλίνο". Αυτό το πανεπιστήμιο είναι το παλιότερο στην Ιρλανδία, ιδρύθηκε το 1592 με απόφαση της Βασίλισσας Ελισάβετ της 1ης, η οποία γι' αυτό το λόγο θεωρείται "η μητέρα του πανεπιστημίου". Αρχικά ήταν εγκατεστημένο εκτός των τειχών της πόλης κοντά στα ερείπια του μοναστηριού των Αυγουστίνων μοναχών All Hallows και αρχικά οι επιρροές και ο τρόπος λειτουργίας του βασιζόταν στα προτεσταντικά πρότυπα.
Πρόκειται ίσως για τη δημοφιλέστερη τουριστική περιοχή της πόλης η οποία συγκεντρώνει ένα μεγάλο μέρος της πολιτιστικής κίνησης και δραστηριότητας της πόλης. Τοποθετείται στο κεντρικό Δουβλίνο, στη νότια όχθη του ποταμού Liffey. Έχει διατηρήσει τη μεσαιωνική ρυμοτομία της, με την παραδοσιακή αρχιτεκτονική των κτιρίων και τα λιθόστρωτα σοκάκια ενώ οι μόνιμοι κάτοικοι δεν ξεπερνάν τους 3.000.
Το κάστρο της πόλης (ιρλανδικά: Caisleán Bhaile Atha Cliath) χτίστηκε το 1204 υπό τις διαταγές του βασιλιά Ιωάννη της Αγγλίας με σκοπό την αμυντική θωράκιση της πόλης. Το κάστρο λοιπόν άρχισε να χτίζεται λίγο μετά την εισβολή των Νορμανδών στην Ιρλανδία (1169) και ολοκληρώθηκε το 1230 υιοθετώντας αρκετά στοιχεία αρχιτεκτονικής που έφεραν μαζί τους οι νέοι κάτοικοι της χώρας. Χαρακτηριστική είναι η κεντρική αυλή που περιτριγυρίζεται από υψηλά αμυντικά τείχη και κυκλικούς πύργους σε κάθε γωνία.
Το Παλαμήδι είναι ένα στρατιωτικό "μπαρόκ" φρούριο στα ανατολικά της πόλης. Είναι χτισμένο σε ένα λόφο 216 μέτρων από τους Βενετούς κατά την δεύτερη κυριαρχία τους στην περιοχή (1686-1715). Το φρούριο ήταν ένα πολύ μεγάλο και φιλόδοξο έργο, αλλά τελείωσε μέσα σε σχετικά μικρό χρονικό διάστημα, μόλις 3 χρόνια, το 1714. Οι προμαχώνες αρχικά είχαν αρχαιοελληνικά ονόματα, απέκτησαν τούρκικα ονόματα κατά την Οθωμανική εποχή και ονόματα Ορθόδοξων αγίων όταν το Ναύπλιο έγινε μέρος της σύγχρονης Ελλάδας.
Το Μπούρτζι είναι ένα μικρό νησάκι-φρούριο μπροστά στο λιμάνι του Ναυπλίου. Το φρούριο κατασκευάστηκε από τους Ενετούς το 1473 ως μέρος της άμυνας της πόλης με σκοπό να την προστατεύουν από τους πειρατές και τους κατακτητές που έρχονται από την θάλασσα. Το φρούριο χρησιμοποιούνταν για τον αρχικό λόγο της κατασκευής του μέχρι το 1865 όπου και έγινε ο τόπος κατοικίας του δημίου της γκιλοτίνας. Μεταξύ 1930 με 1970 λειτουργούσε ως ξενοδοχείο ενώ σήμερα είναι διάσημο αξιοθέατο και χρησιμοποιείται περιοδικά από το μουσικό φεστιβάλ.
Πρόκειται ίσως για την κεντρικότερη πλατεία της πόλης και βρίσκεται στην περιοχή της αρχαίας ρωμαϊκής αγοράς. Συναντάται συχνά σε ποιητικά και λογοτεχνικά κείμενα γιατί συνδέθηκε σε μεγάλο βαθμό με την καθημερινότητα, τις ιστορικές εξελίξεις και τις αναμνήσεις των θεσσαλονικέων. Το χαμάμ που έπαψε να λειτουργεί σχετικά πρόσφατα, η Παναγία Χαλκέων, τα παρτέρια, το τσίρκο "Απόλλο", η αφετηρία του λεωφορείου για Νεάπολη δομούν ένα μωσαϊκό αναμνήσεων που από τα χείλη των πατεράδων έχει περάσει και στις επόμενες γενιές.
Εξαιρετικό ενδιαφέρον για κάθε πολύπλευρη τουριστική περιήγηση και μία ευκαιρία για βαθύτερη κατανόηση της Θεσσαλονίκης τω περασμένων δεκαετιών αποτελεί η επίσκεψη στις στοές Μόδιάνο και Καπάνι. Εδώ θα έλεγε κανείς ότι ο χρόνος σταμάτησε και η παράδοση συνεχίζει να είναι βίωμα των σύγχρονων εμπόρων αλλά και πελατών. Το ιδιαίτερο ύφος και διάφορες παρωχημένες τακτικές αγοραπωλησίας όπως το παζάρι, εδώ συνεχίζουν να υπάρχουν και δομούν τον ιδιαίτερο κώδικα της περιοχής. Θεωρείται η κεντρικότερη αγορά της πόλης που συνδυάζει την αφθονία τη φθήνια και την ποικιλία.
Απαραίτητο συστατικό κάθε απογευματινής βόλτας ιδιαίτερα κάποιου που δεν επισκέπτεται συχνά την πόλη είναι ένας απολαυστικός περίπατος κατά μήκος του παραλιακού μετώπου της πόλης. Μάλιστα τα τελευταία χρόνια ο πρόσφατα ανακαινισμένος χώρος προσφέρει περισσότερες ανέσεις και επιλογές ψυχαγωγίας. Σε αυτόν τον περίπατο λοιπόν ιδιαίτερα τους πιο θερμούς μήνες του χρόνου θα συναντήσετε ένα πλήθος τουριστών αλλά και ντόπιων που αναζητά τη δροσιά της θαλασσινής αύρας.