Πρόκειται για ένα περίκομψο, καλυμμένο με θόλο, κυκλικό κτίριο που στεγάζει το μέγαρο μουσικής όμως το Ρουμανικό Αθήναιον είναι και ένα από τα διασημότερα αξιοθέατα του Βουκουρεστίου. Άνοιξε το 1888 και έκτοτε αποτελεί το σημείο αναφοράς για τα πολιτιστικά δρώμενα της πόλης, όπως επίσης και σπίτι της φιλαρμονικής του Γεωργίου Ενέσκου (George Enescu) και η καρδία του διεθνούς φεστιβάλ μουσικής George Enescu που διεξάγεται προς τιμήν του διάσημου Ρουμάνου συνθέτη, βιολιστή, πιανίστα και δασκάλου.
Το εθνικό Μουσείο Τέχνης της Ρουμανίας βρίσκεται σε ένα πρώην βασιλικό παλάτι στην Πλατεία Επανάστασης στο κέντρο της πόλης που φτιάχτηκε το 1937. Τα εκθέματα περιλαμβάνουν συλλογές από μεσαιωνική και μοντέρνα Ρουμανική τέχνη όπως επίσης και διεθνείς συλλογές της βασιλικής οικογένειας. Το κτίριο υπέστη σοβαρές ζημίες κατά την διάρκεια της επανάστασης το 1989 και πέρασαν περίπου 10 χρόνια για να ξανά-ανοίξει της πύλες του στο κοινό. Εκτός από της μόνιμες εκθέσεις υπάρχουν και δύο αίθουσες που παρουσιάζουν προσωρινές εκθέσεις.
Η δημιουργία του Μεγάρου Μουσικής ήταν ένα έργο πνοής για τα καλλιτεχνικά δρώμενα της πόλης καθώς έλλειπε και για δεκαετίες και πολλές και καλλιτεχνικές και άλλες δραστηριότητες δεν μπορούσαν να στεγαστούν. Το μέγαρο βρίσκεται στην ανατολική πλευρά του παραλιακού μετώπου της πόλης στην περιοχή του Ποσειδωνίου η χρηματοδότηση της κατασκευής του καλύφθηκε από εθνικούς πόρους και το αποτέλεσμα ήταν πραγματικά εντυπωσιακό.
Δε θα ήταν υπερβολή να αναφέρουμε ότι η Θεσσαλονίκη είναι ένα από τα πιο σύγχρονα εμπορικά κέντρα της ευρύτερης περιοχής με πλήθος καταστημάτων εμπορικών κέντρων και άλλων μαγαζιών που καλύπτουν τις απαιτήσεις και των πιο απαιτητικών καταναλωτών.
O καθεδρικός ναός της Φλωρεντίας στέκει ψηλός πάνω από την πόλη. Η εκκλησία της Σάντα Μαρία ντελ Φιόρε (Αγίας Μαρίας των Λουλουδιών), ο καθεδρικός ναός ή ντουόμο, είναι μια τεράστια Γοτθική κατασκευή που χτίστηκε στη θέση της εκκλησίας Σάντα Ρεπαράτα, τα απομεινάρια της οποίας υπάρχουν στην κρύπτη. Ο καθεδρικός ναός άρχισε να χτίζεται στο τέλος του 13ου αιώνα σε Γοτθικό ρυθμό, από τον Αρνόλφο ντι Κάμπιο, και ο τρούλος, που κυριαρχεί στο εξωτερικό, προστέθηκε τον 15ο αιώνα. Η εκκλησία τότε καθαγιάστηκε και «τελείωσε» αν και η πρόσοψη ήταν ημιτελής (αποπερατώθηκε τον 19ο αιώνα).
Πρόκειται για τη μεγαλύτερη εμπορική έκθεση σε πανελλήνιο επίπεδο και για μία από τις σημαντικότερες εκθέσεις στην ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων. Ως έτος ίδρυσης του θεσμού ορίζεται το 1925 και η πρώτη διοργάνωση τοποθετείται το 1926. Οι εγκαταστάσεις που φιλοξενούν τους εκθεσιακούς χώρους βρίσκονται στην περιοχή των πανεπιστημίων και κάθε χρόνο κατά τη διάρκεια του Σεπτεμβρίου χιλιάδες έμποροι και εκθέτες από τη Ελλάδα και το εξωτερικό λαμβάνουν μέρος σε αυτή την τεράστια διοργάνωση.
Η πόλη και το φαγητό της
Αν παραμερίσουμε για λίγο την τεράστια μνημειακή διάσταση, την ιστορία της, αλλά και γενικά την ιδιαίτερη γοητεία της Θεσσαλονίκης, μένει ένα χαρακτηριστικό της πόλης που εξαπλώνει τη δημοφιλία της πόλης σε όλη την Ελλάδα και αισίως και στο εξωτερικό. Αυτό δεν είναι άλλο από την εξαιρετική της κουζίνα και οι ιδιαίτερες γεύσεις που βρίσκει κανείς στη "νύμφη του Θερμαϊκού".
Στην καρδιά του ιστορικού κέντρου του Δουβλίνου μπορείτε να συναντήσετε το ιστορικό αποστακτήριο της βιομηχανίας Jameson και με μία περιήγηση σε αυτό να προσεγγίσετε το πνεύμα και την κουλτούρα που αποπνέει το πασίγνωστο αυτό Ιρλανδικό προϊόν.
Η εταιρία ιδρύθηκε το 1780 από τον John Jameson ήδη από το 1800 η παραγωγή αυξάνεται ραγδαία και σήμερα η επιχείρηση είναι η πρώτη σε πωλήσεις Ιρλανδικού ουίσκι σε παγκόσμιο επίπεδο με 31 εκατομμύρια μπουκάλια ετησίως.
Για τους λάτρεις της μπύρας, ίσως του πιο διαδεδομένου αλκοολούχου ποτού παγκοσμίως, αλλά και για όσους ενδιαφέρονται να ενημερωθούν για τον τρόπο παραγωγής και την ιστορία της διάσημης Ιρλανδικής μπύρας Γκίνες (Guinness), το μουσείο της εταιρίας είναι ο κατάλληλος προορισμός.
Είναι μία γέφυρα που βρίσκεται στο ιστορικό κέντρο του Δουβλίνου και ενώνει τις οδικές αρτηρίες O'Connell Street και D'Olier Street. Σχεδιάστηκε από τον γνωστό αρχιτέκτονα της Γεωργιανικής περιόδου James Gandon και η ολοκλήρωσή της χρειάστηκε την πάροδο τριών ετών από το 1791 έως το 1794. Αρχικά η γέφυρα ονομάστηκε Carlisle Bridge και για την κατασκευή της χρησιμοποιήθηκε γρανίτης και πέτρα.