Το Πουέρτο ντε λα Κρουζ που σημαίνει «Λιμάνι του Σταυρού» βρίσκεται στην βόρεια ακτή της Τενερίφης, στην πεδιάδα Orotava. Ο δήμος του Puerto de la Cruz είναι από τους μικρότερους σε έκταση στο νησί αλλά παρουσιάζει μεγάλη πληθυσμιακή πυκνότητα. Η πόλη ιδρύθηκε των 16ο αιώνα, αρχικά ήταν ένα ψαροχώρι αλλά σταδιακά έγινε το σημαντικότερο λιμάνι του νησιού με σημαντικές ποσότητες από κρασί και ζάχαρη να μεταφέρονται από το νησί στην Ισπανία και της αποικίες της. Τα τελευταία χρόνια η πόλη γνωρίζει μια εντυπωσιακή ανάπτυξη και μετατροπή.
Χώροι Αναψυχής
Είναι γεγονός ότι το σημαντικότερο τουριστικά σημείο της Μυκόνου είναι οι παραλίες της, αφού εκεί περνά η πλειοψηφία των επισκεπτών τη μέρα, αλλά και τη νύχτα του. Αμέτρητες παραλίες, από τις οποίες οι περισσότερες είναι οργανωμένες, ενώ δεν λείπουν και οι ήσυχοι γραφικοί κολπίσκοι, που προσφέρουν ηρεμία και χαλάρωση.
Κύθηρα παραλίες του νησιού των αντιθέσεων και της άγριας ομορφιάς
Τα Κύθηρα είναι το νοτιότερο νησί των Επτανήσων, βρίσκεται μεταξύ Κρήτης και Πελοποννήσου, ενώ διοικητικά υπάγεται στην Περιφέρεια Αττικής. Σύμφωνα με το μύθο, το Τσιρίγο όπως αναφερόταν επί Ενετοκρατίας, αποτελεί τη γενέτηρα της θεάς Αφροδίτης, ενώ μέσα στους αιώνες δέχτηκε ελληνικές, ιταλικές και βρετανικές επιρροές. Μορφολογικά είναι ένα σχετικά μεγάλο (17ο σε έκταση στην Ελλάδα) ορεινό νησί με μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα ακτογραμμή 90 χιλιόμετρων.
Πάργα παραλίες της Ριβιέρας της Ηπείρου
Εδώ και δεκαετίες η περιοχή της Πάργας που εκτείνεται βορειότερα μέχρι τα Σύβοτα, αποκαλείται ως η “Ριβιέρα της Ηπείρου”. Και αυτό καθόλου άδικα, καθώς διαθέτει η Πάργα παραλίες που βρέχονται από τα καταγάλανα νερά του Ιονίου, ενώ το έντονο ανάγλυφο των ακτών συνδυάζεται με τις επιβλητικές κατάφυτες πλαγιές, δημιουργώντας ένα μαγευτικό τοπίο.
Σκόπελος παραλίες ενός καταπράσινου νησιού
Κύριο σημείο αναφοράς στο Αιγαιοπελαγίτικο νησί των Σποράδων, τη Σκόπελο, είναι οι δαντελωτές ακτές. Αυτές εκτείνονται σε μια ακτογραμμή περίπου 67 χλμ., ενώ διακρίνονται για τα κρυστάλλινα νερά, το φυσικό περιβάλλον και τον πανέμορφο βυθό τους. Άλλο ένα στοιχείο που χαρακτηρίζει τη Σκόπελο και τις παραλίες της είναι το πράσινο που τις περιβάλει.
Η πλατεία του Ζοκοντόβερ αποτελεί χωρίς αμφιβολία την καρδιά της τουριστικής ζωής της πόλης, με τα καφέ που βρίσκονται στην πλατεία να είναι γεμάτα με κόσμο (κυρίως τουρίστες) που απολαμβάνουν τον καφέ τους ή το ποτό τους με συνοδεία τους παραδοσιακούς ισπανικούς μεζέδες (τάπας). Από το 1465 μέχρι και το 1960 η πλατεία μεταμορφωνόταν σε τυπική αραβική ανοιχτή αγορά στην οποία μπορούσε κανείς να βρει τα πάντα.
Η πιο διάσημη παραλία της Σκιάθου και ένα από τα σύμβολά της, είναι οι Κουκουναριές, μία οργανωμένη παραλία με ψιλή άμμο, σε απόσταση 15 χιλιομέτρων από την πόλη της Σκιάθου, δίπλα στο δάσος των κουκουναριών. Για μία γρήγορη βουτιά, ενδεικνύεται η Μεγάλη Άμμος, μόλις 2 χιλιόμετρα από το λιμάνι, και λίγο πιο μακρυά, στην Καναπίτσα, θα βρείτε μία οργανωμένη παραλία όπου μπορείτε να κάνετε water sports. Η Αγία Παρασκευή είναι μία "στυλάτη" παραλία, μπροστά από το πολυτελές ξενοδοχείο "Skiathos Princess", ενώ θα εντυπωσιαστείτε και από τα καταπράσινα νερά στο Βρωμόλιμνο.
Η λίμνη Πλαστήρα αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους προορισμούς εναλλακτικού τουρισμού στη χώρα μας και βρίσκεται 25 χιλιόμετρα δυτικά της Καρδίτσας, σε ένα μαγευτικό περιβάλλον σε υψόμετρο 1100 μέτρων. Πρόκειται για μία τεχνητή λίμνη που δημιουργήθηκε το 1959, με την ολοκλήρωση του φράγματος στον ποταμό Ταυρωπό (ή Μέγδοβα). Το όνομα της οφείλεται στον στρατιωτικό και πολιτικό Νικόλαο Πλαστήρα, του οποίο ιδέα αποτέλεσε η δημιουργία της λίμνης.
Σήμα κατατεθέν της Καρδίτσας αποτελεί το Παυσίλυπο, το πρώτο αστικό πάρκο αναψυχής στην καρδιά της πόλης. Το όνομα του έχει τις ρίζες του στις λέξεις "πάυω" και "λύπη", που σημαίνει καταπραΰνω τη λύπη. Σ’ αυτήν την τοποθεσία γινόταν κάποτε η εβδομαδιαία ζωαγορά και οι ετήσιες εμποροπανηγύρεις στις 21 Μαΐου κατά τον εορτασμό του Κωνσταντίνου και Ελένης και στα τέλη Οκτωβρίου του Αγίου Δημητρίου, που είχαν διάρκεια 8 ημέρες.
Το σπήλαιο των Πετραλώνων βρίσκεται περίπου ένα χιλιόμετρο ανατολικά από το χωριό Πετράλωνα και 50 χιλιόμετρα νοτιoανατολικά της Θεσσαλονίκης, στους δυτικούς πρόποδες του όρους Κατσίκα, σε υψόμετρο 300 μέτρα από το επίπεδο της θάλασσας. Η ανακάλυψη του σπηλαίου χρονολογείται το 1959, από το Φίλιππο Χατζαρίδη και τους συγχωριανούς του, Χρήστο Σαρρηγιαννίδη και Βασίλη Γιαννακόπουλο, οι οποίο ανακάλυψαν και το κρανίο του προϊστορικού ανθρώπου, που βρέθηκε εκεί.