Με ένα παρελθόν που χρονολογείται πριν από την ίδια την πόλη, ο λόφος του Παλατινού κατέχει σημαντική θέση στην ιστορία της Αιώνιας Πόλης. Ο Παλατινός είναι ο κεντρικός των επτά λόφων της Ρώμης. Βρίσκεται ανάμεσα σε αξιοθέατα όπως το Κολοσσαίο και η Ρωμαϊκή Αγορά και στοιχεία από αρχαιολογικές ανασκαφές αποδεικνύουν ότι ο λόφος κατοικήθηκε ήδη από τον 10ο αιώνα π.Χ.
Ο λόφος είναι ένας ισχυρός κρίκος στην Ρωμαϊκή μυθολογία. Πιστεύεται ότι σε αυτό το λόφο οι δίδυμοι Ρωμύλος και Ρέμος βρέθηκαν στο Σπήλαιο Lupercal από την λύκαινα μητέρα που τους ανέθρεψε. Όπως και να έχει αυτός ο λόφος είναι το σημείο που αποφασίστηκε να χτίσουν την πόλη.
Κατά την εποχή της Δημοκρατικής Ρώμης, ο λόφος Παλατινός έγινε το μοντέρνο μέρος για να ζει κάποιος και αυτό οφείλεται εν μέρει στην υπέροχη θέα από την κορυφή του λόφου, η οποία εκτείνεται σε ύψος περίπου 70 μέτρα πάνω από την πόλη. Πίστευαν επίσης - σύμφωνα με τους ιστορικούς - ότι ο αέρας ήταν καθαρότερος στην κορυφή του λόφου και ότι εκείνοι που έζησαν πάνω του ήταν λιγότερο πιθανό να έχουν τις ασθένειες της εργατικής τάξης που ανέπνεε στον μολυσμένο αέρα κάτω.
Ο Αύγουστος, ο Κικέρων, και ο Μάρκος Αντώνιος είχαν όλοι σπίτια στο λόφο. Αργότερα, χτίστηκαν τα ιδιαίτερα διαμερίσματα των αυτοκρατόρων και έτσι σταδιακά το σύνολο του λόφου καλύφθηκε με αυτοκρατορικά ανάκτορα. Κατά το μεσαίωνα, στο λόφο χτίστηκαν εκκλησίες και μοναστήρια. Μία εποχή, σχεδόν το σύνολο του λόφου ανήκε στον Καρδινάλιο Αλέξανδρο Φαρνέζε (Cardinal Alessandro Farnese), ο οποίος δημιούργησε έναν περίτεχνο βοτανικό κήπο πάνω από τα ερείπια.
Στις αρχές του 2007, ένας ιταλός αρχαιολόγος ανέφερε ότι βρέθηκε το σπήλαιο Lupercal, το οποίο νωρίτερα οι Ρωμαίοι είχαν ίσως μετατρέψει σε βωμό, όπως προκύπτει από τους πλουσιοπάροχα διακοσμημένους τοίχους του. Ο Παλατίνος είναι γεμάτος με αρχαία ερείπια από ανάκτορα και άλλα κτίρια.
Στη νότια πλευρά του λόφου, που συνορεύει με το Circus Maximus, βρίσκονται τα ερείπια του παλατιού του Σεπτίμιου Σεβήρου (Septimius Severus), Ρωμαίου αυτοκράτορα μεταξύ 193 και 211 μ.Χ.. Δίπλα στο παλάτι είναι τα ερείπια των Λουτρών του αυτοκράτορα που φέρουν το όνομα του. Βόρεια του ανακτόρου του Σεπτίμιου Σεβήρου είναι το λεγόμενο Στάδιο, χτισμένο σε συνδυασμό με το παρακείμενο παλάτι του Δομιτιανού. Δεν είναι σαφές εάν αυτή η περιοχή ήταν πράγματι ένα δημόσιο ή ιδιωτικό γήπεδο ή είχε χρησιμοποιηθεί ως ιδιωτικός αυτοκρατορικός κήπος.
Η καρδιά του Παλατινού λόφου σχηματίστηκε από το παλάτι του Δομιτιανού, το μεγαλύτερο από τα ανάκτορα της Ρώμης, για τρεις αιώνες. Το παλάτι, που χτίστηκε το 81μΧ, κατασκευάστηκε μεταξύ δύο κορυφών. Το παλάτι αποτελείτο από δύο πτέρυγες, μία ιδιωτική, τη Domus Augustana, και μία κοινή, τη Domus Flavia. Στα ερείπια οι δομές αυτές είναι ακόμα εμφανείς.
Βορειοδυτικά της Domus Flavia είναι η οικία Livia, ένα από τα καλύτερα διατηρημένα σπίτια του λόφου. Το σπίτι χρονολογείται από τον 1ο αιώνα π.Χ. και ήταν η οικία του αυτοκράτορα Αύγουστου και της γυναίκας του, Λίβιας. Άλλα ερείπια που βρέθηκαν στον Παλατινό περιλαμβάνουν το Ναό του Απόλλωνα και το ναό της Κυβέλης. Στο βόρειο-δυτικό άκρο του Παλατινού Λόφου βρίσκονται τα ερείπια του παλατιού του Τιβερίου (γνωστό και ως παλάτι του Καλιγούλα). Χτισμένο τον 1ο μ.Χ. αιώνα δεν είναι διατηρημένο αρκετά επειδή ο καρδινάλιος Αλέξανδρος Φαρνέζε απέκτησε την έκταση το 1550 και αποφάσισε να συμπληρώσει τα ερείπια και να οικοδομήσει ένα κήπο πάνω τους. Ήταν ο πρώτος βοτανικός κήπος της Ευρώπης, ο οποίος διαθέτει πολλά σπάνια φυτά.
