Το κλίμα του Πηλίου παρουσιάζει πλήθος διαφοροποιήσεων ανάλογα με το υψόμετρο, τον προσανατολισμό και την απόσταση από τη θάλασσα. Κοντά στις ακτές χαρακτηρίζεται ως θαλάσσιο μεσογειακό με αυξημένα επίπεδα υγρασίας, θερμό καλοκαίρι και ήπιους χειμώνες. Ενώ στην ενδοχώρα και σε ψηλότερα υψόμετρα είναι χερσαίο μεσογειακό με θερμά και ξηρά καλοκαίρια και επίσης ήπιους χειμώνες. Το χειμώνα στα ορεινά η θερμοκρασία πέφτει ακόμα και στους -10°C με το χιόνι να εμφανίζεται σχεδόν σε όλα τα ορεινά χωριά, ενώ το καλοκαίρι είναι δροσερό με ευχάριστες θερμοκρασίες γύρω στους 26°C. Στα παράλια οι θερμοκρασίες είναι υψηλότερες. Το χειμώνα η θερμοκρασία κυμαίνεται στους 7°C ενώ το καλοκαίρι εκτοξεύεται συχνά σε επίπεδα άνω των 30°C και σε ορισμένες περιπτώσεις αγγίζει τους 35°C.
Το Πήλιο με το έντονο ανάγλυφο είναι μία ευλογημένη περιοχή που σε σχετικά περιορισμένη έκταση περιλαμβάνει σχεδόν όλο το φάσμα των τοπίων και των κλιματολογικών συνθηκών που συναντά κανείς στον Ελλαδικό χώρο. Αποτελεί τον ορισμό του προορισμού που είναι επισκέψιμος καθ' όλη τη διάρκεια του χρόνου, παρέχοντας από χιονοδρομικές και άλλες χειμωνιάτικες εμπειρίες, έως παραμυθένιες παραλίες παγκοσμίου εμβέλειας και δραστηριότητες σε ένα υπέροχο φυσικό περιβάλλον.
Πληροφορίες για το Πήλιο, όνομα και ιστορία
Το Πήλιο είναι μια ορεινή χερσόνησος του Νομού Μαγνησίας ανάμεσα στον Παγασητικό Κόλπο και το Αιγαίο Πέλαγος. Η ψηλότερη κορυφή του φτάνει τα 1624 μέτρα και φιλοξενεί 24 χωριά που ξεχωρίζουν για την ομορφιά και τη γραφικότητά τους. Περιλαμβάνει καταπράσινα δάση και κατάφυτες πλαγιές οπωροφόρων δέντρων, ενώ είναι διάσημο για τις πανέμορφες παραλίες των ακτών του.
Ορισμένοι ερευνητές θεωρούν ότι το όνομα του Πηλίου προέρχεται από την αρχαία ελληνική λέξη «πηλός», που σημαίνει «λάσπη» και αναφέρεται στα γόνιμα εδάφη των βουνών όπου η σκίαση των ψηλών δέντρων τα κρατά υγρά και “πηλόπλαστα”. Όμως η επικρατέστερη άποψη αναφέρει ότι προκύπτει από τον μυθικό βασιλιά Πηλέα, τον πατέρα του Αχιλλέα και σύμφωνα με τη μυθολογία το Πήλιο ήταν η θερινή κατοικία των θεών και η πατρίδα των Κενταύρων.
Στην ευρύτερη περιοχή του Πηλίου έχουν ανακαλυφθεί Νεολιθικοί οικισμοί 6.000 χρόνων, ενώ κατά την ελληνική και ρωμαϊκή αρχαιότητα η ξυλεία των βουνών χρησίμευε στην οικιστική και ναυπηγική ανάπτυξη. Η Βυζαντινή περίοδος χαρακτηρίζεται από μικρές αγροτικές κοινότητες και αρκετές ορθόδοξες μονές που λειτουργούν και ως κέντρα οικιστικής οργάνωσης που επεκτάθηκαν. Στα χρόνια που ακολούθησαν, η περιοχή κατακτήθηκε από Φράγκους, Καταλανούς και Σέρβους, πέφτοντας τελικά στα χέρια των Τούρκων το 1423.
Μεταξύ 18ου και 19ου αιώνα, σημειώθηκε η μέγιστη οικονομική και πολιτιστική ακμή του Πηλίου. Αυτό προέκυψε από το ευνοϊκό φορολογικό καθεστώς που παραχώρησαν οι Οθωμανοί στους κατοίκους, το οποίο οδήγησε στην ανάπτυξη του εμπορίου, της βιοτεχνίας και της κτηνοτροφίας. Τότε αναπτύχθηκε η παραδοσιακή αρχιτεκτονική με πέτρινα σπίτια και πλακόστρωτα σοκάκια, ενώ η δυσπρόσιτη τοποθεσία έδινε στους Πηλιορείτες μια σχετική αυτονομία.
Παράλληλα με την οικονομική ανάπτυξη υπήρξε και η πνευματική άνθιση του Πηλίου με ελληνικά σχολεία να λειτουργούν σε πολλά χωριά. Ο θεσμός του «κρυφού σχολειού» έλαβε σάρκα και οστά σε μοναστήρια, ναούς και σπίτια όπου μοναχοί, ιερείς και λαϊκοί δάσκαλοι δίδασκαν ελληνικά από Ευαγγέλια και εκκλησιαστικά κείμενα. Ενώ η φημισμένη Μηλιώτικη Σχολή, που ιδρύθηκε το 1815 από τον Άνθημο Γαζή και τον Γρηγόριο Κωνσταντά, εξελίχθηκε σε ανώτερο εκπαιδευτικό ίδρυμα όπου διδάσκονταν φυσικές επιστήμες, φιλοσοφία και κλασική γραμματεία.
Κατά την Επανάσταση του 1821, οι Πηλιορείτες αγωνιστές μαζί με σπετσιώτικα και υδραίικα πλοία συμμετείχαν στην πολιορκία του φρουρίου του Βόλου, η οποία δυστυχώς δεν είχε αίσιο αποτέλεσμα. Η επαναστατικές προσπάθειες οδήγησαν στα αντίποινα των Τούρκων που λεηλάτησαν χωριά και επέβαλαν υπέρογκες αποζημιώσεις στους κατοίκους. Τελικά, η απελευθέρωση του Πηλίου ήρθε 60 χρόνια αργότερα, το 1881.
Πήλιο αξιοθέατα, φύση και γαστρονομία
Η απαράμιλλη ομορφιά του Πηλίου έγκειται στον συνδυασμό των κατάφυτων δασικών εκτάσεων, της δαντελωτής ακτογραμμής με τις μοναδικές παραλίες και των γραφικών πετρόχτιστων οικισμών που φημίζονται για τη φιλοξενία. Η συνθήκη αυτή έχει αναγάγει το Πήλιο σε ένα δημοφιλή προορισμό που προσπαθεί υιοθετήσει μια βιώσιμη τουριστική ανάπτυξη διατηρώντας ανέπαφο το φυσικό περιβάλλον και την παραδοσιακή όψη του τόπου.
Η βλάστηση στο Πήλιο οργιάζει, με τα δάση να καλύπτονται από οξιές, βελανιδιές, πεύκα, έλατα και αγριοκαστανιές, ενώ σε χαμηλότερα υψόμετρα συναντώνται καλλιέργειες με μηλιές στα ανατολικά και ελαιόδεντρα στα νότια. Η κατάφυτες βουνοπλαγιές σε συνδυασμό με τα μεγάλα ποσά βροχής και χιονιού, που δέχεται συνήθως η περιοχή του Πηλίου, δημιουργούν πάνω από 70 πηγές, αλλά και μεγάλες ρεματιές κατά μήκος της χερσονήσου.
Το εντυπωσιακά έντονο ανάγλυφο του Πηλίου συνδυάζεται περίφημα με την παραδοσιακή πηλιορείτικη αρχιτεκτονική. Ο επισκέπτης συναντά στο Πήλιο αξιοθέατα, μνημεία, σπίτια και εκκλησίες, που είναι κατασκευασμένες από το σχιστόλιθο της περιοχής. Και μάλιστα εκτός από την πετρόχτιστη τοιχοποιία τους (ντουβάρια), οι σκεπές των οικοδομημάτων είναι σε μεγάλο βαθμό καλυμμένες με πέτρινες πλάκες και όχι με κεραμίδια.
Άλλο ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό των χωριών του Πηλίου είναι η αμφιθεατρική ρυμοτομία τους. Και αυτό διότι η πλειοψηφία των οικισμών εδώ βρίσκονται χτισμένοι σε υψώματα και πλαγιές, καθώς με αυτόν τον τρόπο απέφευγαν τις πειρατικές επιθέσεις μέσα στους αιώνες. Το γεγονός αυτό προσφέρει καταπληκτική θέα προς τη θάλασσα, είτε προς τον Παγασητικό Κόλπο, είτε προς το Αιγαίο.
Πρέπει να τονίσουμε ότι μαγειρική παράδοση του Πηλίου κάνει την περιοχή ένα μοναδικό γαστρονομικό προορισμό. Μια σειρά από παραδοσιακές συνταγές σε συνδυασμό με ντόπια συστατικά και πρώτες ύλες εκτοξεύουν τη γευστική εμπειρία και κάνουν τις ταβέρνες τις περιοχής πόλο έλξης για πολλούς επισκέπτες. Μερικές από τις σπεσιαλιτέ του Πηλίου είναι: το διάσιμο σπετσοφάι, το μπουμπάρι (που μοιάζει με λουκάνικο αλλά είναι έντερο γεμισμένο ψιλοκομμένη συκωταριά, ρύζι, κιμά και μυρωδικά), ο τραχανάς με λουκάνικα, ο κόκορας με χυλοπίτες, και φυσικά οι πηλιορείτικες πίτες.
Επιπλέον, το Πήλιο είναι γνωστό για τις παραγωγές οπωροκηπευτικών και τα ποιοτικά τοπικά προϊόντα. Ενώ, συνεχίζει την ιστορική παράδοση των συνεταιρισμών που βοηθούν την οικονομική ανάπτυξη και κάνουν γνωστά τα προϊόντα της Πηλιορείτικης γης σε πανελλήνιο και διεθνές επίπεδο. Τρανό παράδειγμα είναι ο ιστορικός συνεταιρισμός της Ζαγοράς Πηλίου που ιδρύθηκε το 1916 και εκτός από την κάλυψη της εγχώριας ζήτησης, εξάγει μεγάλες ποσότητες μήλων παγκοσμίως.
Πήλιο παραλίες το καλοκαίρι και χιονοδρομικό Πηλίου το χειμώνα
Όντας ένας από του πιο ποικιλόμορφους και γραφικούς προορισμούς στην Ελλάδα το Πήλιο προσελκύει μεγάλο αριθμό επισκεπτών που βαίνει συνεχώς αυξανόμενος. Βέβαια, απέχει από εικόνες μαζικού τουρισμού, διατηρώντας την ταυτότητα ενός ήσυχου και αυθεντικού τόπου διακοπών.
Το Πήλιο μαγνητίζει σχεδόν όλους τους τύπους των επισκεπτών εκτός από αυτούς που αναζητούν έντονη νυχτερινή ζωή. Έλληνες ταξιδιώτες επιλέγουν το Πήλιο για χαλαρές αποδράσεις σαββατοκύριακου, εξορμήσεις στη φύση και δραστηριότητες όπως κολύμπι και πεζοπορία μέχρι ιππασία και σκι. Ταυτόχρονα τις τελευταίες δεκαετίες, σημαντικός αριθμός ξένων επισκεπτών, κυρίως βορειοευρωπαίων, έχουν ανακαλύψει το Πήλιο αποκτώντας σε αρκετές περιπτώσεις ιδιόκτητες κατοικίες.
Ως αναφορά τις τουριστικές υποδομές του Πηλίου ακολουθούν μια πορεία ποσοτικής και ποιοτικής αναβάθμισης. Πολλά αρχοντικά έχουν ανακαινιστεί με σκοπό να μετατραπούν σε ξενοδοχεία, διατηρώντας όμως τις παραδοσιακές γραμμές αρχιτεκτονικής. Ενώ μικρότεροι ξενώνες και ενοικιαζόμενα δωμάτια φιλοξενούνται σε εξίσου όμορφα πετρόκτιστα οικοδομήματα.
Οι συγκοινωνιακές υποδομές της πηλιορείτικης χερσονήσου αντιστοιχούν σε ένα, κατά γενικές γραμμές, επαρκώς συντηρημένο επαρχιακό οδικό δίκτυο που όμως έχει ιδιαιτερότητες (στροφές, ανηφόρες) λόγω της ορεινής τοπογραφίας της περιοχής. Ενώ ιδιαίτερα διάσημο είναι το "Τρενάκι του Πηλίου" που ως τουριστική ατραξιόν ενώνει τα Άνω Λεχώνια με τις Μηλιές μέσω μιας διαδρομής 15 χιλιομέτρων.
Το Πήλιο δομεί τον ορισμό ενός ιδανικού προορισμού για όλη τη διάρκεια του χρόνου. Ο χειμώνας εδώ, ταυτίζεται με το χιονισμένο τοπίο, το τζάκι, το καλό φαγητό, αλλά και την αδρεναλίνη της χιονοδρομίας. Το χιονοδρομικό Πηλίου είναι ένα από τα παλαιότερα χιονοδρομικά κέντρα της χώρας (ίδρυση 1967) και σίγουρα αποτελεί το hotspot της χειμερινής σεζόν.
Από την άλλη, την καλοκαιρινή περίοδο, το σημείο αναφοράς του Πηλίου μεταφέρεται στην ακτογραμμή του, καθώς φιλοξενεί το Πήλιο παραλίες μοναδικού φυσικού κάλλους που προσφέρουν ανεπανάληπτες εμπειρίες διακοπών. Το χαρακτηριστικό αυτό, για ακόμη μια φορά, οφείλεται στο έντονο ανάγλυφο της περιοχής που δημιουργεί δαντελωτές ακτές, με βοτσαλωτές ή αμμουδερές παραλίες όπου τα πεύκα αγκαλιάζουν τις ακτές με τα κρυστάλλινα νερά.
Αν σκοπεύετε να επισκεφτείτε το Πήλιο, συγκεντρώστε πληροφορίες για τα χωριά και τα αξιοθέατα που σαν ενδιαφέρουν από τις παραπάνω περιγραφές. Ακόμα μπορείτε να κανονίσετε τη διαμονή σας κλείνοντας ξενοδοχεία στη Μακρινίτσα, την Πορταριά, την Τσαγκαράδα και σε άλλα πανέμορφα χωριά. Όπως επίσης και να κλείσετε εισιτήρια για δραστηριότητες και περιηγήσεις.