Το μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού στεγάζεται σε ένα σύγχρονο κτίριο στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, δίπλα στο Αρχαιολογικό Μουσείο, σε μία έκταση 11.500 τμ. Όντας ένα από τα πιο σύγχρονα μουσεία στην Ελλάδα, έχει σκοπό τη συγκέντρωση, την προστασία, τη μελέτη και την προβολή έργων τέχνης και αντικειμένων του Βυζαντινού πολιτισμού από την εποχή της ακμής του μέχρι και την περίοδο που ακολούθησε μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Τούρκους το 1453. Τα έργα που φιλοξενούνται στο Μουσείο προέρχονται από την περιοχή της Μακεδονίας, και ιδιαίτερα από τη Θεσσαλονίκη.

Ιδρύθηκε το 1964 από το Μάνο Φαλτάιτς και αποτελεί ένα από τα πρώτα ιστορικά Λαογραφικά Μουσεία της Ελλάδας, έχοντας ως στόχο τη διάσωση της πλούσιας παράδοσης της Σκύρου. Στεγάζεται στο παλιό αρχοντικό των Φαταγηδών, που είναι χτισμένο πάνω στον μεγαλύτερο πύργο των αρχαίων πελασγικών τειχών, τον επονομαζόμενο "Παλαιόπυργο".

Με τις ρίζες στις στην αρχαιότητα και τις διονυσιακές τελετές, η Αποκριά στη Σκύρο αποτελεί αναμφίβολα το σημαντικότερο πολιτιστικό γεγονός και ταυτόχρονα μία αφορμή για επίσκεψη στο νησί. Εκτός από τις θεατρικές παραστάσεις και τα λαϊκά γλέντια που στήνονται, ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει το έθιμο κατά το οποίο οι κάτοικοι μεταμορφώνονται σε "Κορέλες" και "Φράγκους".

Σκύρος παραλίες ενός “παρθένου προορισμού”

Η Σκύρος συναντάται σχεδόν στο κέντρο του Αιγαίου. Αποτελεί το νοτιότερο νησί των Βορείων Σποράδων, ενώ βρίσκεται πιο κοντά στην Εύβοια στην οποία υπάγεται διοικητικά. Είναι νησί με έντονο ανάγλυφο και κυρίως με δαιδαλώδη ακτογραμμή που περιλαμβάνει κόλπους, ακρωτήρια, όρμους, αλλά και νησίδες ή βραχονησίδες που βρίσκονται μια ανάσα από το νησί. Το πολυσχιδές αυτό περίγραμμα της Σκύρου φιλοξενεί παραλίες που ξεχωρίζουν για την ομορφιά και το ιδιαίτερο ύφος τους.

Στην ανατολική πλευρά του νησιού βρίσκονται εντυπωσιακές σπηλιές, ανάμεσα σε απόκρυμνα βράχια που πέφτουν στη θάλασσα. Από τις πιο γνωστές είναι η Πεντεκάλη και η Διατρυπτή, οι οποίες μαγεύουν τους επισκέπτες με τους χρωματισμούς που δημιουργούνται από τα τοιχώματα των βράχων, τους σταλακτίτες τους και τα νερά των βυθών τους. Η Πεντεκάλη είναι η μεγαλύτερη και η Διατρυπτή έχει σχήμα Γ και δύο εισόδους. Η επίσκεψη στις σπηλιές αυτές μπορεί να γίνει μόνο με χαμηλή βάρκα ή με κάποιο από τα καΐκια που ξεκινούν από τη Λιναριά και κάνουν το γύρο του νησιού.

Σαν να έχει βγει από πίνακα ζωγραφικής, η περιοχή Πουριά βρίσκεται πολύ κοντά στη Χώρα, στα βορειοανατολικά του νησιού. Το θέαμα που προσφέρει η περιοχή είναι μοναδικό, με τον αναπαλαιωμένο μύλο να δεσπόζει στα ερείπια του αρχαίου λατομείου της περίφημης "σκύριας λίθου", που ήταν φημισμένη κατά τη ρωμαϊκή εποχή. Το λατομείο καταλαμβάνει ένα μεγάλο μέρος της ακτής, δημιουργώντας μία εικόνα που ταξιδεύει τον επισκέπτη σε μία άλλη εποχή.

Το Σκυριανό αλογάκι είναι μία από τις σπάνιες φυλές αλόγων που υπάρχουν στον κόσμο. Πρόκειται για ένα αυτόχθονο μικρόσωμο άλογο που υπήρχε στην αρχαιότητα σε όλη την Ελλάδα, ωστόσο κατάφερε να επιβιώσει μόνο στη Σκύρο. Τα σκυριανά αλογάκια είναι κοντά, μικρόσωμα, έχουν μακριά χαίτη, καμπυλωτή ράχη και μεγάλη κοιλιά, ενώ τα χαρακτηρίζει η μεγάλη αντοχή. Τα πόδια τους είναι λεπτά, γερά και νευρώδη με δυνατές κλειδώσεις. Η ουρά είναι τοποθετημένη χαμηλά, θυσανωτή και μακριά. Παλιότερα χρησίμευαν μόνο για το αλώνισμα και όχι για το φόρτωμα.

Η πρωτεύουσα της Σκύρου είναι χτισμένη αμφιθεατρικά γύρω από το βυζαντινό κάστρο, όπου υπήρχε κατά την αρχαιότητα η ακρόπολη. Πρόκειται για μία πανέμορφη πόλη με ιδιαίτερη αρχιτεκτονική που, παρότι θυμίζει την παραδοσιακή αιγαιοπελαγίτικη, διαθέτει κάποια ντόπια στοιχεία που τη διαφοροποιούν, με τα σπίτια του χωριού να είναι χτισμένα κολλητά το ένα στο άλλο όπου σε παλιότερες εποχές δημιουργούσαν έναν τείχος προστασίας από τους πειρατές. Η Χώρα διασχίζεται από τη λεγόμενη “Μεγάλη Στράτα”, από την οποία ξεκινούν όλα τα πλακόστρωτα, ελικοειδή καλντερίμια.

Το μουσείο Καλών Τεχνών Bonnefanten, ιδρύθηκε το 1884 οως ένα ιστορικό και αρχαιολογικό μουσείο. Το όνομα του προκύπτει από τα Γαλλικά bons enfants που σημαίνει "καλά παιδιά", που ήταν το όνομα ενός μοναστηριού που στέγασε το μουσείο από το 1951 μέχρι το 1978. Το 1995 το μουσείο μεταφέρθηκε στην τωρινή τοποθεσία του σε ένα κτίριο που σχεδιάστηκε από τον Ιταλό αρχιτέκτονα Aldo Rossi και αποτελεί ένα από τα σύμβολα της πόλης. Από το 1999 και μετά το μουσείο έχει γίνει αποκλειστικά ένα μουσείο τέχνης και οι αρχαιολογικές και ιστορικές εκθέσεις έχουν μεταφερθεί σε άλλα μουσεία.

Η Ρωμαιοκαθολική Βασιλική του Αγίου Σερβάτιου βρίσκετε στην πλατεία Vrijthof και είναι αφιερωμένη στον Αρμένιο ιεραπόστολο Σερβάτιο, ο οποίος ήταν και ο πρώτος επίσκοπος της πόλης του Μααστρίχτ. Η σημερινή εκκλησία είναι η τέταρτη εκκλησία που χτίστηκε στο σημείο όπου ήταν και ο τάφος του Αγίου Σερβάτιου. Αρχικά στο σημείο ήταν ένα μικρό παρεκκλήσι και αντικαταστάθηκε από μια μεγαλύτερη πέτρινη εκκλησία των 6ο αιώνα. Η συνεχόμενη αύξηση των προσκυνητών δημιούργησε την ανάγκη να χτιστή μια μεγάλη εκκλησία κατά των 9ο/10ο αιώνα.