Ιερά Οδός

Στους Δελφούς η Ιερά Οδός ήταν το μονοπάτι που οδηγούσε από την είσοδο του Ιερού του Απόλλωνα έως τον Βωμό των Χίων και τον επιβλητικό ναό. Ήταν ο κεντρικότερος άξονας του Ιερού, διευκόλυνε την κίνηση των προσκυνητών και είχε πομπικό και τελετουργικό χαρακτήρα. Από αυτή διέρχονταν όσοι κατέφθαναν εδώ για να ζητήσουν κάποιο χρησμό ενώ ταυτόχρονα εκτελούσαν το καθιερωμένο τελετουργικό που περιλάμβανε θυσίες στο μεγάλο βωμό που βρίσκονταν σε ψηλότερο σημείο του άξονα. Καταγραφές για την ύπαρξη της Ιεράς Οδού υπάρχουν από τα αρχαϊκά χρόνια που ενώ στην πορεία των ετών συνεχώς εξελισσόταν. Στην αρχαιότητα η Οδός ήταν ανηφορική και εκτείνονταν για περισσότερα από 200 μέτρα. Σε όλο το μήκος της δέσποζαν αγάλματα, εξέδρες, αναθήματα και θησαυροί που προέρχονταν από ελληνικές πόλεις αλλά και ιδιώτες που είχαν λάβει κάποιον σημαντικό χρησμό. Η σημερινή της μορφή χρονολογείται από τα πρωτοβυζαντινά χρόνια όταν ανακατασκευάστηκε για να εξυπηρετήσει τις ανάγκες του οικισμού που ιδρύθηκε στη θέση του αρχαίου ιερού. Στο οδόστρωμα μάλιστα μπορεί κανείς και σήμερα να διαπιστώσει ότι έχουν χρησιμοποιηθεί αρχιτεκτονικά μέλη παλαιότερων χτισμάτων. Στην περίπτωση που δεν πραγματοποιήσετε την περιήγησή σας με τη συνδρομή κάποιου ξεναγού μπορείτε να προμηθευτείτε έναν οδηγό μέσω του οποίου θα ενημερωθείτε για τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της Ιεράς Οδού.