Πληροφορίες για τη Χαλκιδική, όνομα και ιστορία
Η Χαλκιδική είναι χερσόνησος της Κεντρικής Μακεδονίας και βρέχεται από το Αιγαίο Πέλαγος. Αποτελείται από το βόρειο ορεινό και το νότιο παραθαλάσσιο τμήμα. Στο βορρά φιλοξενούνται πανέμορφα ορεινά χωριά, όπως η Αρναία, η Μεγάλη Παναγιά αλλά και ο Πολύγυρος που είναι και η πρωτεύουσα της ομώνυμης περιφερειακής ενότητας. Ενώ, στο νότο συναντάται μια τεράστια ακτογραμμή σε τρεις επιμήκεις μικρότερες χερσονήσους που σχηματίζονται. Αυτές είναι η Κασσάνδρα, η Σιθωνία και η χερσόνησος του Άθωνα, τα επονομαζόμενα και ως "πόδια της Χαλκιδικής". Διοικητικά βέβαια, η χερσόνησος του Αγίου Όρους δεν υπάγεται στη Χαλκιδική, καθώς αποτελεί μια αυτοδιοικούμενη μοναστική πολιτεία. Το όνομα της Χαλκιδικής προέρχεται από την πόλη της κεντρικής Ελλάδος, Χαλκίδα καθώς στην αρχαιότητα άποικοι από περιοχές της νότιας Ελλάδας και κυρίως της Εύβοιας μετοίκισαν εδώ και ίδρυσαν πόλεις στα παράλια τις χερσονήσου. Από την ένωση αυτών των πόλεων προέκυψε το “Κοινό των Χαλκιδέων” (430 π.Χ.) με έδρα την αρχαία Όλυνθο. Το αποικιακό αυτό κράτος της Χαλκιδικής καταλύθηκε από τον Φίλιππο Β’ το 348 π.Χ. όταν οι Μακεδόνες κατέλαβαν την Όλυνθο. Μέσα στους αιώνες που ακολούθησαν, η Χαλκιδική κυβερνήθηκε από Ρωμαίους και υπήρξε τμήμα της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Οι Τούρκοι άρχισαν να καταλαμβάνουν περιοχές της Χαλκιδικής ήδη από τα τέλη του 14ου αιώνα, ολοκληρώνοντας την κατάκτηση το 1430. Oι Χαλκιδικιώτες επαναστάτησαν μαζί με άλλους Μακεδόνες το 1821 παίρνοντας μέρος στη Μάχη της Ρεντίνας και στη Μάχη των Βασιλικών. Δυστυχώς όμως ο καλύτερα εξοπλισμένος οθωμανικός στρατός υπερίσχυσε με αποτέλεσμα να ακολουθήσουν τρομερά αντίποινα (κάψιμο χωριών, εκτελέσεις, πώληση σκλάβων). Η απελευθέρωση της Χαλκιδικής ήρθε το τον Οκτώβριο του 1912 όταν η προέλαση του Ελληνικού στρατού στη Θεσσαλονίκη έκανε τους Τούρκους να εγκαταλείψουν αμαχητί ολόκληρη την περιοχή.
Η πολυδιάστατη Χαλκιδική με προορισμούς όπως το Πευκοχώρι και η Άφυτος στο “πρώτο πόδι”, η Νικήτη και ο Άγιος Νικόλαος στη Σιθωνία, ο Ταξιάρχης στα ορεινά, αλλά και το Σπήλαιο των Πετραλώνων στο βορειοδυτικό άκρο
Το έντονο ανάγλυφο της χερσονήσου της Χαλκιδικής συμπεριλαμβάνει πολλές διαφορετικές εικόνες σε μια σχετικά μικρή γεωγραφική έκταση. Η ορεινή πλευρά της βόρειας Χαλκιδικής με τις κατάφυτες πλαγιές του Χολομώντα φιλοξενεί γραφικά χωριά με όμορφα πετρόχτιστα σπίτια μακεδονικής αρχιτεκτονικής όπως η Αρναία και ο Ταξιάρχης. Από την άλλη, οι ακτές τις χερσονήσου με αποκορύφωμα τις περιοχές της Κασσάνδρας και της Σιθωνίας ξεχωρίζουν για τις εκπληκτικές παραλίες και τις μοναδικές καλοκαιρινές εικόνες. Εδώ, συναντώνται πολλοί ιστορικοί οικισμοί και παραλιακά τουριστικά θέρετρα όπως το Πευκοχώρι και η Άφυτος στο “πρώτο πόδι”, αλλά και η Νικήτη και ο Άγιος Νικόλαος στη Σιθωνία. Τέλος, αρχαιολογικά μνημεία όπως η γενέτηρα του Αριστοτέλη, τα Αρχαία Στάγειρα, και φημισμένα αξιοθέατα όπως το Σπήλαιο των Πετραλώνων περιγράφουν τη μακραίωνη πολιτιστική και φυσική ιστορία του τόπου. Παρόμοια, πολυδιάστατοι είναι οι τομείς και οι πόροι στους οποίους βασίζεται η οικονομία της Χαλκιδικής. Ιδιαίτερα σημαντικό ρόλο παίζουν τα ποιοτικά προϊόντα αγροτικής παραγωγής όπως λάδι, κρασί και μέλι που φτάνουν σε πολλές περιοχές της Ελλάδας και εξάγονται στο εξωτερικό. Μεγάλη σημασία έχει επίσης, η εξορυκτική δραστηριότητα χρυσού και άλλων πολύτιμων μετάλλων στη βορειοανατολική πλευρά της Χαλκιδικής, η οποία μάλιστα αναβίωσε το 2013 μετά τη Μακεδονική περίοδο. Τέλος, εξέχουσα θέση έχει ο τουρισμός της καλοκαιρινής περιόδου. Συχνά βέβαια, εγείρονται ερωτηματικά για τη διάρκεια της τουριστικής περιόδου, άλλες φορές πάλι τονίζονται κάποιες αναξιοποίητες προοπτικές, αλλά όπως και να ‘χει ο τουρισμός κατέχει πάντα σημαντική θέση στα εισοδήματα των κατοίκων της Χαλκιδικής.
Χαλκιδική παραλίες και το διάσημο ρητό “Σαν τη Χαλκιδική δεν έχει!”
Το έντονο ανάγλυφο και η εκτεταμένη ακτογραμμή της Χαλκιδικής έχουν δημιουργήσει δαντελωτές ακτές που φιλοξενούν παραλίες που χαρακτηρίζονται από αρκετά όμορφες έως μαγευτικές. Υπάρχουν στη Χαλκιδική παραλίες που απευθύνονται σε όλα τα γούστα. Πολλές έχουν διάσημα beach bar, είναι κοσμοπολίτικες και φιλοξενούν πάρτι που κρατάν έως το επόμενο πρωί. Άλλες, είναι εξίσου οργανωμένες με ξαπλώστρες, ομπρέλες και υπηρεσίες από τα τοπικά beach bar, ξεχωρίζουν όμως, για την έκταση τους και το χώρο που προσφέρουν σε λουόμενους με δικό τους εξοπλισμό ή οικογένειες με παιδιά. Βέβαια, οι περισσότερες φημίζονται για το φυσικό τους κάλλος, τα καταγάλανα νερά και το μοναδικό σκηνικό όπου η τοπική μαύρη πεύκη φτάνει μέχρι την αμμουδιά. Εδώ και πολλά χρόνια, η Χαλκιδική αποτελεί καλοκαιρινό προορισμό για χιλιάδες επισκέπτες.
Ήδη από τη δεκαετία του 50' άρχισε να γίνεται τόπος παραθέρισης για κατοίκους της παρακείμενης πόλης της Θεσσαλονίκης. Τη δεκαετία του 60' κατέφθασαν οι πρώτοι επισκέπτες από το εξωτερικό (Γερμανία, Αυστρία), ενώ από τη δεκαετία του 70' η Χαλκιδική βίωσε μια συνεχιζόμενη άνθηση στους αριθμούς ντόπιων και ξένων επισκεπτών. Σήμερα, η Χαλκιδική διαθέτει σύγχρονες τουριστικές υποδομές και εκτός από αγαπημένο προορισμό Ελλήνων της βορείου Ελλάδος, αποτελεί νούμερο ένα προορισμό και για πολλούς κατοίκους γειτονικών βαλκανικών κρατών. Αποτελεί ένα τόπο ταξιδιού καθ' όλη τη διάρκεια του χρόνου, καθώς τόσο η ορεινή ενδοχώρα της, όσο και οι όμορφες ακτές της προσελκύουν χιλιάδες επισκέπτες, από την Ελλάδα και το εξωτερικό. Άλλωστε όπως τονίζουν οι ορκισμένοι επισκέπτες της, (κυρίως Θεσσαλονικείς) “Σαν τη Χαλκιδική δεν έχει!”.
