Πρόκειται για το μνημείο που κατασκευάστηκε για να θυμίζει την ιστορική νίκη των Ρώσων απέναντι στις Ναπολεόντιες δυνάμεις. Πήρε το όνομά της από τον τσάρο Αλέξανδρο τον Α’ που ηγήθηκε του θρόνου για 24 χρόνια (1801-1825). Η κατασκευή της στήλης διήρκησε τέσσερα χρόνια (1830-1834) και υπεύθυνος για την ανέγερσή της ήταν ο διάσημος αρχιτέκτονας Αύγουστος Ντε Μοντφεράντ. Είναι η ψηλότερη στο είδος της στήλη σε παγκόσμιο επίπεδο αφού ξεπερνά τα 47,5 μέτρα και διακρίνεται για το χαρακτηριστικό κόκκινο χρώμα που οφείλεται στο είδος του γρανίτη που χρησιμοποιήθηκε για την ανέγερσή της.

Είναι η κεντρική πλατεία της Αγίας Πετρούπολης και κατ’ επέκταση η κεντρική πλατεία ολόκληρης της ρωσικής αυτοκρατορίας. Αποτέλεσε σημείο εξέλιξης σημαντικών γεγονότων που στη συνέχεια απέκτησαν παγκόσμια εμβέλεια. Αυτά είναι η Ματωμένη Κυριακή του 1905 και τα γεγονότα της εξέγερσης της Οκτωβριανής επανάστασης του 1917. Στο κέντρο της πλατείας δεσπόζει η επιβλητική στήλη του Αλέξανδρου και ακριβώς παρακείμενα σε αυτή βρίσκονται τα χειμερινά ανάκτορα της τσαρικής οικογένειας που είναι χτισμένα με μια ιδιαίτερη μπαρόκ τεχνοτροπία που χρησιμοποιεί άσπρους και γαλάζιους χρωματισμούς.

Το Ερμιτάζ είναι το πλέον αναγνωρίσιμο μουσείο τέχνης της Αγίας Πετρούπολης. Ιδρύθηκε το 1764 από την Μεγάλη Αικατερίνη και είναι ένα από τα μεγαλύτερα και παλαιότερα μουσεία σε παγκόσμιο επίπεδο. Οι εκθεσιακοί του χώροι είναι ανοιχτοί στο ευρύ κοινό από το 1852 και η συλλογή του ανέρχεται σε 3 εκατομμύρια αντικείμενα συμπεριλαμβανομένης της μεγαλύτερης συλλογής έργων ζωγραφικής. Το μουσείο φιλοξενείται σε έξι ιστορικά κτίρια μεταξύ των οποίων και το χειμερινό ανάκτορο των Ρώσων αυτοκρατόρων.

Το φρούριο αυτό οικοδομήθηκε το 1703 από τον ιδρυτή της πόλης Μεγάλο Πέτρο και αποτελούσε την αρχική ακρόπολη της Αγίας Πετρούπολης. Το έργο ολοκληρώθηκε πλήρως το 1740 υπό την εποπτεία του διάσημου αρχιτέκτονα Ντομένικο Τρεζίνι. Το κυριότερο χαρακτηριστικό του φρουρίου είναι οι έξι επιβλητικοί προμαχώνες του οι οποίοι αρχικά ήταν ξύλινοι όμως στη συνέχεια ανακατασκευάστηκαν με ισχυρότερα υλικά (πέτρα και σίδερο). Από το 1720 κιόλας το φρούριο χρησίμευε ως βάση της αυτοκρατορικής φρουράς αλλά και ως φυλακή υψίστης ασφαλείας κυρίως για πολιτικούς κρατουμένους.

Το Σαρλότενμπουργκ είναι ένα εντυπωσιακό μπαρόκ παλάτι στη δυτική πλευρά του Βερολίνου. Το κτίριο κάηκε ολοσχερώς το β΄παγκόσμιο πόλεμο αλλά ανακατασκευάστηκε πλήρως.

Είναι το μεγαλύτερο παλάτι στο Βερολίνο, το αρχικό του μέρος κατασκευάστηκε μεταξύ του 1695-1699 ως θερινή κατοικία της Σοφίας Σαρλότ γυναίκας του Φρειδερίκου Γ΄. Το παλάτι σχεδιάστηκε από τον Johann Narimg και επεκτάθηκε λίγο αργότερα όταν ο Φρειδερίκος έγινε βασιλιάς της Πρωσίας.

Πρόκειται για τον δεύτερο μεγαλύτερο ορθόδοξο ναό στην χώρα μετά τον Καθεδρικό Ναό του Χριστού Σωτήρος που βρίσκεται στη Μόσχα. Είναι αφιερωμένη στο άγιο Ισαάκ της Δαλματίας που θεωρούνταν προστάτης του Μεγάλου Πέτρου. Η οικοδόμηση του ναού διατάχθηκε από τον Τσάρο Αλέξανδρο τον Α’ και η ευθύνη του σχεδιασμού ανατέθηκε στον Γάλλο αρχιτέκτονα Αύγουστο Μοντφερράντ. Η κατασκευή του έργου είχε διάρκεια 40 ετών και εν μέσω της διαδικασίας ανέγερσης ο Τσάρος χρειάστηκε να παρέμβει υπέρ του αρχιτέκτονα διότι πολλά μέλη της επιτροπής εξέφρασαν ανοιχτά τη διαφωνία τους για τη μορφή του ναού.

Σχεδιάστηκε το 18ο αιώνα ως κέντρο των τεχνών και των επιστημών και βρίσκεται στη λεωφόρο Under Lindeen. Όταν ο Φρειδερίκος ο β΄έγινε βασιλιάς της Πρωσίας 1840, ως προστάτης των τεχνών, αποφάσισε να δημιουργήσει μία περιοχή που να περιέχει όπερα, ακαδημίες και ένα παλάτι.

Η πλατεία ήταν γνωστή παλαιοτέρα ως Opera platz καθώς η όπερα ήταν το μόνο κτίριο που είχε ολοκληρωθεί πριν αποβιώσει ο Φρειδερίκος. Το σημερινό της όνομα δόθηκε το 1947 κατόπιν του Αυγούστου Bebel αρχηγού του σοσιαλιστικού κόμματος της Γερμανίας του 19ου αιώνα.

Το Μάιο του 2005 στην 60η επέτειο από την πτώση του ναζιστικού καθεστώτος και το τέλος του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου η πόλη του Βερολίνου αφιέρωσε το μνημείο του ολοκαυτώματος στη μνήμη των δολοφονημένων Εβραίων από τις δυνάμεις του Χίτλερ.

Το μνημείο αποτελείται από 2711 πέτρινους πλίνθους τα οποία δεν έχουν επιγραφές όπως ονόματα και ημερομηνίες. Στο σύνολο τους δημιουργούνε ένα μοτίβο σαν κυματισμό. Το μνημείο σχεδιάστηκε από τον Αμερικανό αρχιτέκτονα Peter Eisenman. Έχει δεχθεί πολλές κριτικές αλλά το σύνολό τους θεωρείται ότι πέτυχε το σκοπό του.

Άνοιξε για το κοινό το 1844 και είναι ένας από τους μεγαλύτερους κήπους του κόσμου. Βρίσκεται στην νοτιοδυτική πλευρά του Πάρκου Tiergarten στο κέντρο του Βερολίνου.

Η κατασκευή του ήταν ένα δώρο από το βασιλιά Φρειδερίκο Γουλιέλμο τον Δ΄ που σχεδιάστηκε από τον Peter Lenne. Η ιδέα για τον κήπο ήταν του Αlexander von Humboldt και του Γερμανού Αφρικανού εξερευνητή και ζωολόγου Hanirkt Lihnestain.

Την δεκαετία 1920-30 η Ποτσντάμερ Πλατζ ήταν μια από τις πιο ζωντανές και πολυπληθείς πλατείες της Ευρώπης. Το 1943 αυτό άλλαξε μετά από έναν ισχυρό βομβαρδισμό των συμμάχων.

Μετά τον πόλεμο η πλατεία βρισκόταν μεταξύ των Αμερικανικών, Βρετανικών και Ρωσικών τμημάτων της πόλης και έτσι έγινε νεκρή ζώνη. Με την κατασκευή του τοίχους του Βερολίνου το 1961 όλα τα κτίρια ισοπεδώθηκαν. Μετά την πτώση του τείχους αποφασίστηκε η ανοικοδόμηση της περιοχής με την κατασκευή να ξεκινάει το 1994.