Περίπου 3 χιλιόμετρα βόρεια του κέντρου της πόλης, δίπλα στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο του Κιέλου και πολύ κοντά στην ανατολική ακτή του φιόρδ, βρίσκεται ο Παλιός Βοτανικός Κήπος. Η ίδρυση του ανάγεται στο 1668 όταν ο καθηγητής Johann Daniel Major δημιούργησε έναν κήπο με λουλούδια και φαρμακευτικά φυτά (horticus medicus) στην αυλή του Κάστρου του Κιέλου. Το γεγονός αυτό, τον κάνει έναν από τους παλαιότερους στο είδος του κήπους της Γερμανίας. Ενώ σήμερα, μετά από μια σειρά αναβαθμίσεων και επεκτάσεων μέσα στους αιώνες, λειτουργεί ως ένας τόπος αναψυχής για ντόπιους και επισκέπτες.
Στο νοτιοδυτικότερο τμήμα της Βαλτικής Θάλασσας και στο βόρειο τμήμα της Γερμανίας βρίσκεται το Φιόρδ του Κιέλου. Πρόκειται για έναν ιδιαίτερο γεωγραφικό σχηματισμό ενός εκτεταμένου και μακριού κόλπου που μοιάζει με φιόρδ. Εκτείνεται για περίπου 17 χιλιόμετρα από το στόμιο της Βαλτικής, που βρίσκεται στα βόρεια, έως την πόλη του Κιέλου που συναντάται στη νοτιότερη απόληξή του. Είναι ένα μοναδικό γεωγραφικό χαρακτηριστικό που ιστορικά έχει αναγάγει το Κίελο σε ένα από τα σημαντικότερα λιμάνια της Γερμανίας, προσφέροντας οικονομική εμπορική και γεωστρατηγική εμβέλεια.
Το Βούντερινο Αρένα είναι ένα κλειστό γήπεδο που φιλοξενεί την ομάδα Χάντμπολ THW Kiel. Χτίστηκε το 1952 ως Osteseehalle, από το 2008 έως το 2020 ονομαζόταν Sparkassen και από την 1 Ιουλίου του 2020 μετονομάστηκε σε Wunderino Arena.
Ο Χόστενστράσε (Holstenstraße) αποτελεί έναν από τους παλαιότερους δρόμους του Κιέλου. Βρίσκεται στην καρδιά της παλιάς πόλης και αποτελεί σημείο συνάντησης για ντόπιους και επισκέπτες. Ένα μέρος της γοητείας του δρόμου έχει να κάνει με την πολύπλευρη αρχιτεκτονική του όψη. Καθώς, σε όλο του το μήκος του περιλαμβάνει ένα μείγμα ιστορικών κτιρίων με παραδοσιακές γραμμές, αλλά και πλήθος μοντέρνων οικοδομημάτων.
Δημοφιλής εμπορικός πεζόδρομος
Δίπλα στο παλιό Δημαρχείο του Κιέλου με τον επιβλητικό πύργο, στέκει η όπερα της πόλης. Είναι ένα οικοδόμημα με κύριο υλικό δόμησης το κόκκινο τούβλο που άνοιξε τις πόρτες του στο κοινό το 1907. Και από τότε λειτουργεί ως ένας πολιτιστικός κόμβος που συμβάλει στα καλλιτεχνικά και μουσικά δρώμενα της βορειογερμανικής πόλης.
Διάσημη για την εξαιρετική της ακουστική της
Στο αστικό τοπίο του Κίελου ξεχωρίζει το ιστορικό δημαρχείο της πόλης με το διάσημο πύργο του. Πρόκειται για ένα επιβλητικό οικοδόμημα που χτίστηκε μεταξύ 1907 και 1911 σε γραμμές βορειογερμανικής γοτθικής αρχιτεκτονικής που σίγουρα μαγνητίζει τα βλέμματα ντόπιων και επισκεπτών.
Πανοραμική θέα της πόλης και του λιμανιού
Απέναντι από τον κεντρικό σιδηροδρομικό σταθμό του Κιέλου βρίσκεται το Σοφίενχοφ, ένα σύγχρονο εμπορικό κέντρο που εκτός από τόπος αγορών φημίζεται ως ένας ολοκληρωμένος προορισμός ψυχαγωγίας και εστίασης. Έχει μοντέρνες και όμορφες εγκαταστάσεις με καταστήματα λιανικής, εστιατόρια και καφετέριες, ενώ συχνά φιλοξενεί και διάφορες εκδηλώσεις που αναλαμβάνουν την ψυχαγωγία των επισκεπτών.
Δημοφιλής προορισμός για ντόπιους και επισκέπτες
Το Πανεπιστήμιο του Κιέλου (Christian-Albrechts-Universität zu Kiel, CAU) ιδρύθηκε το 1665 ως Academia Holsatorum Chiloniensis από τον Christian Albert, δούκα του Holstein-Gottorp και έχει σήμερα περίπου 23.000 φοιτητές. Είναι το μεγαλύτερο, παλαιότερο και πιο διάσημο πανεπιστήμιο στο κράτος του Schleswig-Holstein. Η πόλη του Κίελου είναι περίπου 90 χιλιόμετρα στα βόρεια του Αμβούργου.
Η ιστορική “Ορανζερί” βρίσκεται στο κέντρο της πόλης και στη δυτική όχθη του ποταμού Φούλντα. Το κτίριο που έχει περίπου 140 μέτρα μήκος οικοδομήθηκε μεταξύ 1703 και 1711 σε γραμμές μπαρόκ αρχιτεκτονικής. Ενώ, σήμερα μετά από την επισκευή των ζημιών που δέχτηκε κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο λειτουργεί σαν αρχειοθήκη αστρονομίας και φυσικής.
Ένα σύμβολο πλούτου και αριστοκρατίας
Στις όχθες του ποταμού Φούλντα περίπου 2 χιλιόμετρα ανατολικά του κέντρου του Κάσσελ βρίσκεται το Πάρκο Κάρλσοου. Εκτείνεται σε περίπου 370 στρέμματα και είναι τμήμα του ευρύτερου παλατιού “Orangerie” που κατασκευάστηκε μεταξύ 1654 και 1730. Ορανζερί (Orangerie) σημαίνει “εξωτικός χειμερινός κήπος” και είναι ένα πολυτελές οικοδόμημα που χτίζονταν από ηγεμόνες μεταξύ 17ου - 19ου αιώνα. Συναντάται κυρίως σε περιοχές της κεντρικής και βόρειας Ευρώπης, ενώ είχε ως στόχο τη διατήρηση πορτοκαλιών και άλλων οπωροφόρων δέντρων κατά τη διάρκεια του κρύου χειμώνα.